نرجس کوپایی - دانشجوی دکتری مهندسی پزشکی-بیومواد، دانشکده مهندسی پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات،تهران، ایران
اکبر کارخانه - استادیار، گروه بیومتریال، دانشکده مهندسی پزشکی، دانشگاه صنعتی امیر کبیر، تهران، ایران.
مرتضی دلیری جوپاری - استادیار، گروه زیست فناوری دامی، پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری، تهران، ایران

مهندسی بافت استخوان روشی مناسب برای ترمیم صدمات استخوانی است. پلی کاپرولاکتون یک پلیمر زیست تخریب پذیرسنتزی است که دارای مجوز به منظور کاربرد در مهندسی بافت استخوان است. دراین تحقیق پلی کاپرولاکتون دی آکریلات، ازطریق واکنش پلی کاپرولاکتون دی ال با آکریلیک اسید کلراید تهیه شد. سپس داربست کامپوزیتی متخلخل پلی کاپرولاکتون دیآکریلات / هیدروکسی آپاتیت برای کاربرد در مهندسی بافت استخوان تهیه شد. داربست کامپوزیتی از طریق اتصال عرضی بینزنجیره های پلی کاپرولاکتون دی آکریلات در حضور ذرات هیدروکسی آپاتیت و خروج ذرات تخلخلزا (کلرید سدیم) از داخلنمونه تهیه شد. ساختار شیمیایی نمونه پلی کاپرولاکتون / هیدروکسی آپاتیت با استفاده از طیف نگاری مادون قرمز مورد ارزیابیقرار گرفت. مورفولوژی مقطع عرضی داربستها با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی بررسی شد. همچنین منحنی تنش-کرنش داربست ها با استفاده از دستگاه آزمون فشار به دست آمد. مدول فشاری داربستها از طریق محاسبه شیب قسمت خطیمنحنی تنش-کرنش به دست آمد. داربست تهیه شده ساختاری متخلخل با تخلخلهای به هم اتصال یافته را نشان داد. حضورهیدروکسی آپاتیت در ساختار پلی کاپرولاکتون دی آکریلات باعث افزایش مدول فشاری داربست شد. این افزایش ممکن است بهعلت افزایش کریستالیته ساختار در حضور هیدروکسی آپاتیت باشد. سمیت داربست های کامپوزیتی با استفاده از تماس مستقیم مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که هیچ سمیتی وجود ندارد و سلولها به خوبی بر روی دیواره های تخلخل ها چسبیده وپهن شده اند.

مهندسی بافت، داربست، پلی کاپرولاکتون دی آکریلات، هیدروکسی آپاتیت