علیرضا مرتضایی - استادیار، گروه مهندسی عمران، دانشکده مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی

در نزدیکی یک گسل فعال، حرکات زمین اساسا متأثر از مکانیزم گسلش، راستای انتشار گسلش نسبت به ساختگاه و تغییرشکل استاتیکی سطح زمین مرتبط با اثرات پرتابی است. این نتایج نزدیکی به منبع تولید زلزله سبب میگردد بیشتر انرژی زلزله ناشی از گسیختگی به صورت یک پالس پریود بلند به سازه برسد. این نوع از حرکات زمین نیازهای لرزهای زیادی تولید نموده به گونه ای که سازه را مجبور مینمایند این انرژی ورودی را با تغییرمکانهای نسبتابزرگی تلف نمایند. برخلاف مشاهدات بعد از زلزله، آییننامههای طراحی لرزهای موجود که بر اساس نظریههای طیف پاسخ، زلزله طراحی را مشخص مینمایند، موضع مشخصی در خصوص حرکات زمین حوزه نزدیک ندارند. اگرچه برخی از آیین نامه ها پارامترهایی را جهت بزرگنمایی طیف طراحی الاستیک معرفی نمودند، اما مؤثر بودن این ضرایب بزرگنمایی ثابت در تعیین سطوح شکلپذیری مناسب برای سازهها و مؤلفههای سازهای مستقر درنزدیکی نواحی گسلی قطعی نبوده و جای سؤال دارد. لذا، هدف از این مقاله، تعیین پاسخ ساختمانهای بتن آرمه موجود به حرکات زمین حوزه نزدیکاست. بدین منظور اثرات رکوردهای حوزه نزدیک گروهی از زلزلههای حوزه نزدیک حاوی اثر پرتابی بر پاسخ سازهای ساختمانهای بتن آرمه مورد بحث و بررسی قرار می گیرد. این رکوردها در تحلیلهای تاریخچه زمانی غیرخطی مورد استفاده قرار گرفته و نتایج آنها با پاسخ ساختمانها به حرکات زمین حوزه دور مقایسه میشوند. مقایسهای در سطح نیازهای مؤلفهای، نیازهای طبقهای و نیازهای کلی سیستم برای انواع مختلف حرکات زمین ارائه میشود

زمین لرزه های حوزه نزدیک؛ اثر پرتابی؛ سیستم قاب خمشی؛ پاسخ لرزه ای