همایون تقی - کارشناس ارشد عمران دانشگاه کیف اوکراین

بام سبز یکی از رویکردهای نوین معماری و شهرسازی و برخاسته از مفاهیم توسعه پایدار است که از آن می توان در جهت افزایش سرانه فضای سبز، ارتقای کیفیت محیط زیست و توسعه پایدار شهری بهره برد. استفاده کاربردی از بام ها می تواند به عنوان امکان بهره برداری بهینه از زمین های شهری قلمداد شود. کمبود فضای سبز و گسترش روز افزون شهرنشینی از سویی و رشد عمودی ساختمان ها از دیگر سو موجب شده است نیازهای روحی و جسمی شهروندان به طبیعت و فضای سبز و کارکرد مهم آنها در زندگی شهری نادیده گرفته شود یکی از چالش های عمده کلان شهر های معاصر کاربرد عناصر طبیعیدر ساختمان است بام سبز یکی از رویکردهای بدیع معماری به شمار می آید و برخواسته از تاکید معماریم عاصر بر پایدار بودن و صرفه جویی در انرژی است. احداث بام سبز علاوه بر توسعه سبزینگی در ساختمان به عواملی همچون عایق سازی طبیعی ساختمان از نظر حرارتی، رطوبتی و صوتی، خلق فضای دلپذیر برای کاربران و ایجاد سطوح چشم نواز و زیبای بصری، تلفیق ساختار مصنوع ساختمان با طبیعت، کاهش آلودگی های جوی و افزایش میزان اکسیژن در هوا و غیره می کند. از طرفی طراحی ساختمان با بام سبز منجر به افزایش پایداری و مدیریت صحیح باران های سیل آسا و آب باران می گردد. با این توصیف احداث پارک ها و بناهای مسکونی با منظر طبیعی سبز درمقیاس وسیع با این روند توسعه پرشتاب شهر های بزرگ در خیلی از مواقع غیرممکن به نظر می رسد.

طراحی ساختمان، بام سبز، توسعه سبزینگی