حمیدرضا کوه پیما - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران گرایش خاک و پی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اس
سیدمحمدمهدی زمردیان - دکترای خاک وپی دانشگاه آزاد اسلامی واحد استهبان

فرسایش داخلی دومین عامل اصلی تخریب سدهای خاکی پس از سرریز شدن آب از تاج سد می باشد. از اینرو مهم است که مقاومت فرسایشی خاک ها با استفاده از تکنیک های موثر و با هزینه های مناسب، بهبود داده شود. یکی از کارهای موثر جهت جلوگیری از فرسایش داخلی درسدهای خاکی، استفاده از تثبیت کننده ها جهت اصلاح پتانسیل فرسایش خاک ها می باشد. در این تحقیق از ماده شیمیایی بر پایه لیگنین،لیگنوسولفونات جهت اصلاح فرسایش پذیری ماسه رس دار کائولینیتی استفاده شده است. بدین منظور ماسه رس دار کائولینیتی بصورت مجزا و سپس اختلاط با درصدهای مختلف لیگنوسولفونات، مورد آزمایش فرسایش در هد های مختلف قرار گرفته است. نتایج نشان می دهدکه، فرسایش پذیری ماسه رس دار کائولینیتی بسیار سریع می باشد که با افزایش لیگنوسولفونات به آن، فرسایشبه طور چشمگیری کاهش می یابد

فرسایش داخلی، سد های خاکی، تثبیت کننده ها، لیگنوسولفونات