کامران رحیم اف - استادیار، گروه راه و ترابری، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
پیمان پژمان زاد - بخش ایمنی حمب و نقل

پژوهش حاضر به ارزیابی میزان تاثیر شاخص های توسعه حمل ونقل ریلی بر کاهش خسارات و متوفیات تصادفات جاده ای برون شهری کشور طی دوره ۲۰ ساله در سال های ۹۹-۱۳۷۷ پرداخته شده است. ابتدا روش تحقیق و داده های آماری معرفی شده و سپس از آزمون ریشه واحد دیکی فولر تعمیم یافته جهت بررسی مانایی متغیرها استفاده گردید. سپس برای تعیین رابطه بلندمدت، آزمون هم انباشتگی بین متغیرها بکار گرفته و در ادامه از آزمون علیت گرنجری جهت تعیین رابطه کوتاه مدت بین متغیرها استفاده شد. در مرحله آخر باقیمانده های حاصل از رگرسیون هم انباشته را محاسبه و پارامترهای کوتاه مدت با تخمین مدل تصحیح خطا به دست آمد. نتایج نشان می دهد که رشد متغیرهای طول زیرساخت خطوط ریلی و رشد تن کیلومتر حمل کالا و نفر کیلومتر جابجایی مسافر و ارزش افزوده در بخش حمل ونقل ریلی، باعث کاهش میزان متوفیات تصادفات جاده ای می شود. در واقع با افزایش یک درصد در رشد متغیرهای طول خطوط ریلی و رشد تن کیلومتر حمل کالا و نفر کیلومتر جابجایی مسافر و ارزش افزوده در بخش حمل ونقل ریلی، شاهد کاهش میزان متوفیات تصادفات جاده ای برون شهری کشور به میزان ۰۱۱/۰، ۰۷/۰، ۲۴/۰ و ۱۱۵/۰ خواهیم بود.

توسعه حمل ونقل ریلی, تصادفات جاده ای, آزمون هم انباشتگی, آزمون علیت گرنجر, الگوی تصحیح خطای برداری