مسعود مکارچیان - استادیار دانشگاه بوعلی سینا - دانشکده مهندسی - گروه مهندسی عمران - همد
احسان بدخشان - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه بوعلی سینا – دانشکده مهندسی – گروه م
مهدی قیطاسی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه بوعلی سینا – دانشکده مهندسی – گروه م

در مهندسی عمران سازههای زیادی وجود دارند که پی آنها با نیروی بزرگ بالارانش مواجه است، که به منظور تامین مقاومت کافی برای مقابله با این نیروهای کششی که ناشی از باد یا زلزله میتوانند باشند استفاده از مهاریها مطرح شده است. در این مقاله به بررسی عددی و آزمایشگاهیعوامل موثر بر ظرفیت بالارانش مهاریهای مسلح شده با ژئوسینتتیکپرداخته میشود که اثر هر یک از پارامترهای نسبت عمق، دانسیته نسبی وتعداد لایههای مسلح کننده بر روی ظرفیت بالارانش مهاریها بدست آمده است. خاک در نظر گرفته شده ماسهی یکنواخت میباشد و از ژئونت به عنوان مسلح کننده استفاده شده است. نمودارهای نسبت نیروی بالارانشPIR) نشان میدهند که هرچه تعداد لایههای ژئونت بیشتر میشود نیروی بالارانش مهاری نیز بیشتر میشود و اولین لایه بیشترین تاثیر و لایه چهارم اثر ناچیزی را در افزایش نیروی بالارانش داشته است. با مقایسه نتایج این تحقیق با نظریه میرهوف و آدامز مشخص شد که ضریب اسمی بالارانشKu) علاوه بر زاویه اصطکاک داخلی خاک با افزایش نسبت عمق نیز مقدارش کاهش مییابد

مهاری، ژئوسینتتیک، نیروی بالارانش، مدل اجزاء محدود