احسان الله احسان - دانشجوی دکتری روان شناسی. گروه روان شناسی. دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی.دانشگاه شهید چمران اهواز. اهواز ایران
کیومرث بشلیده - عضو هیات علمی. گروه روان شناسی. دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی. دانشگاه شهید چمران اهواز. اهواز. ایران
نسرین ارشدی - گروه روانشناسی-دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی-دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
بهرام پیمان نیا - گروه روان شناسی- دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی- دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

چکیدهبخشش به عنوان یک فضیلت اخلاقی می تواند در بهبود روابط و تعاملات اجتماعی نقش بارزی داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر، آزمون شناسایی پیشایندهای و پیامدهای بخشش در دانشجویان دانشگاه کابل بود. نمونه ی پژوهش را، ۳۰۰ نفر از دانشجویان تشکیل می دادند که به صورت تصادفی انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه های بخشش (تامپسون، ۲۰۰۵)، توافق جویی (مک کری و کاستا، ۱۹۹۲)، عزت نفس (روزنبرگ، ۱۹۶۵)، انسجام خانواده (با الهام از مدل ترکیبی السون، ۱۹۹۹؛ رضویه و سامانی، ۱۳۷۹)، همدلی (EQ-۸)، عقاید مذهبی (گلاک و استارک، ۱۹۶۵)، کیفیت زندگی (وار، کوسینسکی و کلر، ۱۹۹۶)، سلامت روانی- جسمی GHQ-۱۲ (گلدبرگ و هیلیر ، ۱۹۷۹) و خوش بینی (شییر و کارور، ۱۹۹۴) استفاده شد. برای ارزیابی الگوی پیشنهادی از الگویابی معادلات ساختاری و آزمودن اثرهای واسطه ای از روش بوت استراپ نرم افزار AMOS ۲۲ استفاده شد. نتایج نشان داد که تمام ضرایب مسیرهای مستقیم بین متغیرهای پژوهش، بجز مسیرهای انسجام خانواده، عقاید مذهبی، توافق جویی و کیفیت زندگی از لحاظ آماری در سطح (p<۰/۰۵) معنی دار است. طبق نتایج پژوهش، رابطه غیر مستقیم عزت نفس با سلامت روانی- جسمی و خوش بینی، توافق جویی با سلامت روانی- جسمی و همدلی با سلامت روانی- جسمی و خوش بینی از طریق میانجی گری بخشش معنی دارد بود. یافته های پژوهش حاضر، چارچوب مفیدی را برای شناسایی عوامل تاثیرگذار در شروع بخشش و پیامدهای حاصل از آن فراهم می کند.

بخشش, توافق جویی, عزت نفس, سلامت روانی- جسمی و خوش بینی