اشکان ابراهیمی وند - دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، ایران
فرهاد هوشیاری پور - دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، دانشکده عمران، معماری و هنر، ایران
هادی رجبی - شرکت توسعه منابع آب و نیروی ایران، تهران، وزارت نیرو، ایران

چکیدهمقدمه: تغییرات کاربری اراضی یکی از فاکتورهای مهم در تغییر جریان هیدرولوژیک حوضه و انهدام تنوع زیستی می باشد. در اینجا هدف اصلی از بررسی تغییرات کاربری، بررسی روند تغییرات الگوی کشت در بخش کشاورزی به عنوان بزرگترین مصرف کننده آب استان بوده است.روش­: در این پژوهش با استفاده از تکنیک سنجش از دور و استفاده از دو روش طبقه بندی حداکثر احتمال و تصمیم گیری درختی، تغییرات کاربری اراضی استان قم در ۳۰ سال گذشته بررسی شده است.یافته ­ها: نتایج نشان می دهد که در روش حداکثر احتمال، سطح زیر کشت محصولات زراعی با ۲۹ درصد افزایش از ۸۱/۳۰۵۴۶ هکتار در سال ۱۳۶۸ به ۳۹۲۵۵ هکتار در سال ۱۳۹۸ رسیده است و در همین مدت سطح زیر کشت محصولات باغی از ۵۷/۳۹۰۳ هکتار به ۸۴/۶۳۰۶ هکتار رسیده است که رشدی ۶۱ درصدی را نشان می دهد. در روش تصمیم گیری درختی، میزان افزایش سطح زیر کشت محصولات زراعی ۳۴ درصد است  و سطح زیر کشت محصولات باغی نیز با افزایش ۶۰ درصدی همراه بوده است.نتیجه ­گیری: این افزایش سطح زیر کشت در یک استان با محدودیت های آبی بسیار که وابسته به منابع آب انتقالی از حوضه های مجاور است، می تواند یک هشدار برای تصمیم گیران و برنامه ریزان توسعه باشد.

سنجش از دور, کاربری اراضی, استان قم, درخت تصمیم, حداکثر احتمال