فرزانه زارع - کارشناسی ریاضیات کاربردی، دانشگاه پیام نور مرکز شیراز، شهرداری شیراز، ایران.

شهرنشینی و مناطق شهری به نحو ژرف رابطه بین جامعه و محیط زیست را تغییر داده و با نرخ نگران کننده ای به پایداری و انطباق شهرها تاثیر می گذارد. در چند دهه گذشته، پایداری و انطباق به عنوان مفاهیم کلیدی برای درک دینامیک های شهری موجود و پاسخ به چالش های ایجاد آینده های شهری قابل زندگی شده اند. پایداری و انطباق نیز اکنون به عنوان مفاهیم تحلیلی و ارزشی محوری برای بسیاری از محققان، شبکه های ترانس ملی، و جوامع عمل شهری تبدیل شده اند. با این حال، حتی با این توجه دقیق محققان، استراتژی های ارتباط بین تحقیق و عمل هنوز گمراه کننده مانده اند، و تلاش ها برای درک و تحت تاثیرگذاری بر تغییرات به سمت مراکز شهری پایدارتر و انعطاف پذیر معمولا ناکام مانده اند. این مقاله سعی دارد تا از مقالات این موضوع و سایر منابع ادبی، دانش، تئوری و عمل پایداری و انطباق شهری را ترکیب کند. به ویژه، ما بر روی ظرفیت هایی که عوامل شهری برای ایجاد پایداری و انطباق بهره مند می شوند، و چگونگی همگرایی، تکمیل یا تناقض مفاهیم مختلف این دو به یکدیگر متمرکز می شویم. سپس پیامدهای آن تقاطع ها و تفاوت ها را در تلاش های عوامل شهری بررسی می کنیم تا ظرفیت تغییر مسیرهای پایداری ناپذیر و تحول خود، جوامع خود و شهرهای خود را به سمت ارتباطات پایدار و انعطاف پذیر با محیط زیست بهبود دهند.

کلمات کلیدی: شهری؛ پایداری؛ انطباق؛ ظرفیت؛ تحول