تسکینی بر فقیران شهری: ارائه الگوی برنامه ریزی مسکن بی خانمان ها در کلانشهر تهران
عنوان مقاله: تسکینی بر فقیران شهری: ارائه الگوی برنامه ریزی مسکن بی خانمان ها در کلانشهر تهران
شناسه ملی مقاله: JR_JZPM-13-51_004
منتشر شده در در سال 1402
شناسه ملی مقاله: JR_JZPM-13-51_004
منتشر شده در در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:
ابوالفضل مشکینی - Associate professor in Department of Geography & Urban Planning, Tarbiat Modares
الهه شاکری منصور - Postdoctoral Researcher in City and Regional Planning, Allame Tabataba'i University, Tehran, Iran.
خلاصه مقاله:
ابوالفضل مشکینی - Associate professor in Department of Geography & Urban Planning, Tarbiat Modares
الهه شاکری منصور - Postdoctoral Researcher in City and Regional Planning, Allame Tabataba'i University, Tehran, Iran.
برنامهریزی و سیاستگذاری مسکن با توجه به ابعاد گسترده آن به ویژه برای بیخانمانها و الگوی مناسب برای ساکنان آن یکی از دغدغههای اصلی امروز برنامهریزان شهری است. بیخانمانی نوعی از سکونت است که استانداردهای اساسی مسکن آن جامعه در آن رعایت نشود. هدف این مقاله، ارائه الگوی برنامهریزی مسکن بیخانمانها براساس الگوی حق به مسکن مناسب است.این پژوهش به لحاظ هدف کابردی و با توجه به ماهیت و روش توصیفی- تحلیلی و از نوع تحلیل محتوا میباشد. ابتدا با استفاده از ادبیات نظری تحقیق الگوی مناسب مسکن در شش شاخص (امنیت تصدی؛ دسترسی به خدمات، تسهیلات و زیرساختها؛ قابلیت سکونت؛ استطاعت و توانایی؛ قابلیت دسترسی و تناسب فرهنگی) تدوین گردیده و سپس با استفاده از روش دلفی متشکل از سه گروه اساتید، کارشناسان و مدیران حوزه مسکن و شهرسازی و دانشجویان دکتری و کارشناسی ارشد که از طریق روش نمونه گیری قضاوتی در دسترس انتخاب شدهاند؛ سپس پرسشنامهها بهصورت الکترونیکی ارسال گردید. در نهایت نیز برای ارائه الگوی برنامهریزی مسکن بیخانمانها در کلانشهر تهران از تحلیل عاملی تاییدی در نرم افزار Amos استفاده شدهاست.یافته ها نشان میدهد که شاخص امنیت تصدی با بار عاملی ۸۳/۰، شاخص دسترسی به خدمات، تسهیلات و زیرساختها با ۸۰/۰ و شاخص استطاعت و توانایی با ۶۳/۰ به ترتیب بیشترین بار عاملی و اهمیت را در ارائه الگوی برنامهریزی مسکن دارند. نتایج تحقیق حاکی از آن است که مدل عاملی تدوین شده، برازش خوبی داشته و رابطه معناداری میان شاخصهای مسکن مناسب در کلانشهر تهران وجود دارد. بنابراین میتوان گفت برای حل مشکل مسکن بیخانمانها، استفاده از الگوی برنامهریزی مسکن مبتنی بر حق به مسکن مناسب در سیاستگذاریها و برنامهریزیهای مسکن کشور مطابق با ماهیت قانون اساسی امری ضروری میباشد.
کلمات کلیدی: Housing Planning, Homelessness, Tehran metropolis, confirmatory factor analysis
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1904275/