فاطمه ابی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی گردشگری، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران.
سیروس قنبری - دانشیار جغرافیا وبرنامه ریزی روستایی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران.
مهرشاد طولابی نژاد - دکترای جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران.

چکیده توسعه اکوتوریسم و توسعه گردشگری یک عامل مهم در اشتغالزایی و توسعه روستایی بویژه در مناطقی می‎باشد که با محدودیت گزینه­های معیشتی روبه رو می­باشند. هدف این مطالعه بررسی اثرات توسعه اکوتوریسم بر پایداری سکونت گاههای روستایی شهرستان سرباز می‎باشد. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و روش انجام آن، توصیفی- تحلیلی است. ابزار گردآوری داده­های پرسش نامه بوده است. جامعه آماری شامل خانوارهای روستاهای شهرستان سرباز می‎باشد. ۲۰۰ خانوار با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه­گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از آزمون­های تحلیل­واریانس (ANOVA)، آماره فیشر و رگرسیون چند متغیره استفاده شد. یافته­های پژوهش نشان داد که بین توسعه اکوتوریسم و پایداری سکونت گاههای روستایی ارتباط خطی معناداری وجود دارد و بین این دو متغیر انسجام کاملا معنادار می‎باشد. بیش ترین تاثیر توسعه اکوتوریسم بر پایداری سکونت گاههای روستایی مربوط به بعد کالبدی (۴۲۶/۰) و کم ترن تاثیر مربوط به پایداری زیست محیطی (۲۸۰/۰) می‎باشد. لذا می­توان گفت که توسعه اکوتوریسم در شهرستان سرباز و توجه به  گردشگری این منطقه می تواند باعث پایداری سکونت گاههای روستایی این منطقه که با کمبود گزینه های معیشتی روبه رو هستند، شود.

توسعه اکوتوریسم, پایداری, سکونت گاههای روستایی, شهرستان سرباز