الهه اسلمی - استادیار گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، ص. پ. ۱۹۳۹۵-۴۶۹۷، تهران، ایران
اکرم ملک زاده - گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، ص. پ.۳۶۹۷-۱۹۳۹۵، تهران، ایران.شگاه پیام نور
فهیمه رجبی - گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، ص. پ.۳۶۹۷-۱۹۳۹۵، تهران، ایران.

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش پیش بینی کنندگی ویژگی های شخصیتی، ذهن آگاهی و نگرش های نقش جنسیتی بر رشد پس آسیبی زنان نابارور شهر اهواز انجام گرفت. روش: پژوهش از نوع طرح های همبستگی و جامعه آماری پژوهش کلیه زنان نابارور شهر اهواز بودند که در سال ۱۴۰۰ به کلینیک های مربوط به زنان و زایمان این شهر مراجعه کرده اند. نمونه تعداد ۱۵۰ نفر از زنان نابارور بودند که با روش نمونه گیری هدفمند گزینش شدند. از پرسشنامه شخصیتی فرم کوتاه پنج عاملی نئو (۱۹۹۲)، پرسشنامه نقش جنسیتی بم (۱۹۷۶)، پرسشنامه ذهن آگاهی بائر و همکاران (۲۰۰۶) و پرسشنامه رشد پس آسیبی تدسچی و کالهون (۱۹۹۶) استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss ۲۲ مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاصل از آزمون تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که مولفه روان‎رنجورخویی به صورت منفی و مولفه های برون گرایی و توافق پذیری به صورت مثبت و معناداری قادر به پیش بینی رشد پس آسیبی بودند. همچنین ذهن آگاهی نیز به صورت مثبت و معناداری رشد پس آسیبی را پیش بینی کرد، در ضمن نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس یک راهه نیز نشان داد که زنان دارای نگرش نقش جنستی آندروژنی از بیشترین رشد پس آسیبی و زنان دارای نگرش نقش جنسیتی زنانه از کمترین رشد پس آسیبی برخوردار بودند. نتیجه گیری: در نتیجه می توان تجربه آسیب زای ناباروری را با آموزش های ذهن آگاهی و کاهش نگرش نقش جنسیتی زنانه به تجربه رشد تبدیل کرد.

شخصیت, نگرش های نقش جنسیتی, ذهن آگاهی, رشد پس آسیبی, زنان نابارور