اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر ناگویی هیجانی و افکار منفی تکرارشونده در بیماران قلبی- عروقی
عنوان مقاله: اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر ناگویی هیجانی و افکار منفی تکرارشونده در بیماران قلبی- عروقی
شناسه ملی مقاله: JR_HPJ-12-45_001
منتشر شده در در سال 1402
شناسه ملی مقاله: JR_HPJ-12-45_001
منتشر شده در در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:
کامران پورمحمدقوچانی - دکتری تخصصی روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی بالینی، واحد بین المللی کیش، دانشگاه آزاد اسلامی، جزیره کیش، ایران
سارا ماندنی زاده صفی - کارشناسی ارشدمشاوره وراهنمایی،دانشگاه آزاداسلامی واحدعلوم تحقیقات اهواز،ایران
جعفر نوری - استادیارگروه روانشناسی،موسسه آموزش عالی غیرانتفایی شاندیز،مشهد،ایران
خلاصه مقاله:
کامران پورمحمدقوچانی - دکتری تخصصی روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی بالینی، واحد بین المللی کیش، دانشگاه آزاد اسلامی، جزیره کیش، ایران
سارا ماندنی زاده صفی - کارشناسی ارشدمشاوره وراهنمایی،دانشگاه آزاداسلامی واحدعلوم تحقیقات اهواز،ایران
جعفر نوری - استادیارگروه روانشناسی،موسسه آموزش عالی غیرانتفایی شاندیز،مشهد،ایران
مقدمه: باتوجه به نقش مشکلات روانشناختی در ابتلا و عود بیماری قلبی -عروقی در افراد، ضروری است تا ضمن شناسایی این عوامل، نسبت به درمان آنها اقدام نمود. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی رواندرمانی مثبتنگر بر ناگویی هیجانی و افکار منفی تکرارشونده در بیماران قلبی -عروقی انجام شد. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی، طرح پیشآزمون -پسآزمون با گروه گواه و مرحله پیگیری ۳ ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی بیماران قلبی - عروقی مراجعه کننده به بیمارستان قلب امام رضا (ع) شهر مشهد در سال ۱۴۰۰ بودند. از بین آنها ۳۰ نفر (۱۴ مرد و ۱۶ زن) به روش نمونهگیری هدفمند، بهعنوان نمونه پژوهش انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گروه گواه (۱۵ نفر)، گمارده شدند. افراد گروه آزمایش، رواندرمان مبتنی بر دیدگاه روانشناسی مثبتنگر را در ۶ جلسه، ۶۰ دقیقهای بهصورت انفرادی، دریافت کردند. جهت جمعآوری اطلاعات از پرسشنامههای آلکسی تیمیا تورنتو - ۲۰ (بگبی و همکاران، ۱۹۹۴) و افکار منفی تکرارشونده (مکاوی و همکاران، ۲۰۱۰)، استفاده شد. دادههای پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مکرر، تحلیل شد. یافته ها: باتوجه به نتایج پژوهش، در نمرههای متغیر نارسایی هیجانی و مولفههای آن شامل؛ دشواری در شناسایی احساسات، دشواری در توصیف احساسات و تفکر عینی و متغیر افکار منفی تکرار شونده، با توجه به اثر اصلی مراحل زمانی، اثر اصلی مداخله روان درمانی و همچنین اثر تعاملی مراحل زمانی با مداخله رواندرمانی، تفاوت معناداری مشاهده شد (۰۱/۰>P). نتیجه گیری: رواندرمانی مثبتنگر بر کاهش ناگویی هیجانی و افکار منفی تکرار شونده در بیماران قلبی - عروقی دارای اثربخشی و کارایی بود.
کلمات کلیدی: روان درمانی مثبت نگر, ناگویی هیجانی, اقکار منفی تکرار شونده, بیماران قلبی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1904446/