علیرضا میرزاگل تبار - استادیار دانشکده مهندسی عمران - دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
اردوان الیاسی - کارشناس ارشد مهندسی عمران گرایش سازه
علی ناصری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران گرایش سازه

همواره ساخت سازه های ایمن در برابر زلزله جز یکی از مهمترین عواملی می باشد که باعث کاهش خسارات جانی و مالی بسیاری در هنگام وقوع زلزله می گردد. یکی از خطراتی که سازه ها را در برابر زلزله تهدید می کند برخورد ساختمانهای مجاور به یکدیگر در حین زلزله می باشد که درسالهای گذشته باعث خسارات های بسیاری گردیده است .ضربه دو ساختمان به هم در زلزله های شدید و به علت ارتعاشات غیرهم فاز دو سازهمجاور رخ می دهد. یکی از روش های کاهش اثر ضربه استفاده از میراگرها است. در این مقاله با مدلسازی 9 حالت قرارگیری قابهای فولادی در کنارهم (جهت رسیدن به گسترهای از نسبت دورهتناوبها) و همچنین با انتخاب پارامترهای بهینه برای میراگرها در فاصله پیشنهادی ارائه شدهتوسط آییننامه استاندارد 2800 ایران برای ساختمانهای مجاور هم با نسبت دورهتناوبهای مختلف و تحت 10 رکورد مقیاس شده (PGA=٠.٣٥ جهت کاهش پاسخ لرزهای و همچنین ازبین بردن اثرات ضربه به مقایسه عملکردی میراگرهای ویسکوالاستیک، ویسکوز و میراگر اصطکاکی می پردازیم.

کاهش اثر ضربه ، ساختمان های مجاور ، مقایسه عملکرد میراگرها ، آسیب لرزه ای