مهری مهرپرور - کارشناسی ارشد، گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی، بوکان، ایران.
سیدبهاالدین کریمی - دکتری، گروه علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی، بوکان، ایران.

مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری بر داغ­ننگ و اضطراب مرگ بیماران مصروع شهرستان بوکان انجام شد. روش: پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون یا گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل همه­ بیماران مبتلا به صرع مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر بوکان در سال ۱۳۹۹ بود. بر این اساس ۶۰ نفر (۲۲ مرد و ۳۸ زن) در دو گروه ۳۰ نفری شامل گروه آزمایش و گروه کنترل و به روش گمارش تصادفی تقسیم شدند. گروه آزمایش به شیوه کارآزمایی بالینی طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای دوبار در هفته و با استفاده ­­­­­ ­­­­­­­­­­از پرسشنامه اضطراب مرگ تمپلر (۱۹۷۰) و  مقیاس تعدیل شده استیگمای بیماری ریتچر (۲۰۰۳) جهت گردآوری داده­ها مورد بررسی قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها از کوواریانس چند متغیره استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیره، اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر  اضطراب مرگ (P=۰/۰۵ ) و داغ­ننگ (P=۰/۰۱)  و مولفه­های آن از جمله تنهایی (P=۰/۰۱)، تایید تصورات قالبی (P=۰/۰۱)، تجربه تبعیض اجتماعی (P=۰/۰۵) و کناره­گیری از اجتماع (P=۰/۰۵)  را نشان می­دهد­. بنابراین استفاده از درمان شناختی- بر اضطراب مرگ و داغ­ننگ و مولفه­های آن از جمله تنهایی، تایید تصورات قالبی، تجربه تبعیض اجتماعی، کناره گیری از اجتماع آزمودنی­های گروه آزمایش تاثیر معناداری داشته است. نتیجه گیری: گروه  درمانی شناختی- رفتاری باعث کاهش اضطراب مرگ و داغ­ننگ در بیماران مصروع شهرستان بوکان شد.

گروه درمانی شناختی-رفتاری, داغ ننگ, اضطراب مرگ, صرع