مریم فرخ نیا - گروه روانشناسی دانشگاه علم و فرهنگ، تهران، ایران
علی فتحی آشتیانی - استاد مرکز تحقیقات علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله، تهران، ایران
عماد اشرفی - استادیار، گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه علم و فرهنگ، تهران، ایران
فرمهر ابطحی - بورد تخصصی بیماری های نوزادان و کودکان، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات درمانی ایران، تهران، ایران

مقدمه: در سال­های اخیر، برای درمان چاقی کودکان، به مداخلات رفتاری سبک زندگی متمرکز بر والد، توجه بیشتری شده است. بر این اساس، این مطالعه با هدف اصلی مروری بر اثربخشی مداخلات متمرکز بر والد در درمان چاقی کودکان و نوجوانان، و با هدف فرعی بررسی میزان ریزش در مطالعات انتخاب شده انجام شد. روش: ۱۴۷۶ مقاله بین سال­های ۲۰۲۱-۱۹۵۷ میلادی، با انواع کلیدواژه­های مرتبط با مداخله، والد، چاقی و اضافه وزن، در دامنه سنی ۱۸-۶ سال، از پایگاه های اطلاعاتی PubMed، Science Direct و PsyINFO در مرحله اول شناسایی شدند. پس از اعمال ملاک­های ورود و خروج و بررسی مقالات مرتبط، نهایتا ده مطالعه کارآزمایی کنترل­شده تصادفی (RCTs) که پیامد اصلی آنها کاهش شاخص توده بدنی (BMI) بود، به طور سیستماتیک مرور شدند. از روش استاندارد بررسی مشخصات جمعیت، جزئیات مداخله، استفاده از گروه کنترل، و گزارش پیامدها (PICO) در انتخاب، و از روش بیانیه استانداردسازی گزارش در مطالعات کارآزمایی بالینی (CONSORT)، در ارزیابی کیفیت مقالات استفاده شد. یافته ها: دامنه کاهش نمرات استاندارد BMI در پایان مداخلات بین ۳۱/۰- ۰۶/۰، و در پایان پیگیری­های ۲۴–۱۳ ماهه بین ۴۲/۰–۱۶/۰ بود. میزان ریزش تا پایان پژوهش­ها، به طور میانگین ۳/۳۲ درصد (۵۰-۱۳ درصد) بود. نتیجه گیری: به طور کلی، مداخلات رفتاری جامع سبک زندگی متمرکز بر والد در کاهش BMI کودکان اثربخش هستند، اما لازم است تا نتایج آنها با احتیاط تفسیر شده و پژوهش­های جامع و استاندارد شده بیشتری در آینده انجام شوند.

چاقی کودکان, مداخلات رفتاری, مداخلات متمرکز بر والد, مرور سیستماتیک