پخشان خضرنژاد - دانشگاه تبریز
محمد رضا پورمحمدی - ریاست دانشگاه تبریز
شهریور روستایی - دانشگاه تبریز

این مقاله به بررسی اشکال جدیدی از  حقوق ساکنان در شهرها از منظر جنسیتی و ارتباط آن به زندگی روزمره در فضاهای عمومی شهری می­پردازد. به این منظور بر آن است تا با بررسی نظریه­ی حق به شهر به ردیابی انگاشت عدالت جنسیتی در شهرها بپردازد. روش مورد استفاده بر حسب هدف از نوع کاربردی و از نظر روش بررسی، توصیفی- تحلیلی و همبستگی می­­باشد. روش تحقیق، پیمایشی و ابزار سنجش، پرسش­نامه­ی پنج گزینه­ای مبتنی بر مقیاس لیکرت است. در مراحل طراحی و تنظیم و با تایید متخصصان، کمیت و کیفیت پرسش­نامه مورد تایید قرار گرفت. در بحث پایایی، روش آلفای کرونباخ مورد استفاده قرار گرفت. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران برابر با ۳۸۴ نفر به­دست آمد که با استفاده از ترکیب دو روش نمونه­گیری خوشه­ای و شیوه­ طبقه­بندی متناسب انتخاب شدند. تحلیل داده­­ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS و AMOS صورت گرفت. با توجه به شاخص­های الگو سازی می­توان استدلال کرد که مدل ­ارائه شده از برازش خوبی برخوردار بوده است. نتایج نشان داد که رابطه­ی معنی­داری بین شاخص­های متغیرهای مستقل حق به شهر با متغیر وابسته عدالت جنسیتی و اختلاف معنی داری در بهره­مندی زنان و مردان از حق به شهر وجود دارد.

حق به شهر, فضای عمومی شهری, عدالت جنسیتی