مهناز جوکاری - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه شیراز، مدرس دانشگاه یزد، یزد، ایران.
علی عربی - دکترای جامعه شناسی و استادیار دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران .
علی روحانی - دکترای جامعه شناسی و استادیار دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه یزد، یزد ایران.

تغییر، مساله ای بنیادی در جامعه شناسی است که زنان در دوران کنونی نقش مهمی را در آن بازی می کنند. می­توان گفت یکی از زمینه های اصلی نمود تغییرات، بستر ادبی جامعه است و بدین لحاظ بررسی رابطه­ی بین ادبیات و جامعه و به ویژه بازنمایی متون ادبی در علوم اجتماعی سبقه­ی تاریخی دارد. پژوهش حاضر با استفاده از روش کیفی و تکنیک می مه سیس[۱]به دنبال پاسخ به این سوال برآمده که شخصیت و جایگاه زن در برهم کنش با زیست جهان خود چگونه در رمان های دو دوره­ی قبل و بعد از انقلاب اسلامی بازنمایی شده است. بدین منظور دو رمان «سووشون» و «چراغ ها را من خاموش می کنم» را به عنوان نمونه­ی مورد مطالعه انتخاب شدند. نتایج حاکی از آن بود که رمان «سووشون» بیانگر نگاه مکتب فمنیست روانکاوانه متعلق به موج دوم نظریات فمنیستی است که در آن، خانواده و روابط درونی آن به عنوان عامل اصلی وضعیت نابرابر میان زنان و مردان برجسته می شود. اما رمان «چراغ ها را من خاموش می کنم» تصویرگر زمینه های فرهنگی و ارزشی انقلاب اسلامی است که بر وجود خانواده و تفکیک نقش های زنانه و مردانه به عنوان حافظ نظم و کیان خانواده و جامعه تاکید دارد. [۱] Mimesis

زنان, بازنمایی, سووشون, چراغ ها را من خاموش می کنم, فمنیسم, انقلاب اسلامی ایران