نوشین طالب زاده - دکترای ادبیات فارسی، دانشگاه شیراز
سعید حسام پور - استاد بخش زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز

گونه­های ادبیات غنایی در شعر معاصر مانند شعر کلاسیک وجود دارد. این گونه­ها در جریان های کلاسیک و نوکلاسیک و نیمایی معاصر حضور پررنگی دارند. گونه های متفاوت در شعر معاصر با تغییراتی نوین دیده می­شود که یکی از آنها اشعار داستانی است که در شعر معاصر به خصوص در جریان نیمایی به دو شاخه­ی شنیداری و تصویری تقسیم می­شود، در شعر معاصر با تصویرسازی های تازه به سمت اشعار نمایشی حرکت می کند و از نقالی سنتی به صحنه­ی نمایشی تغییر می کند. در جریان نیمایی یا آزاد، فروغ فرخ زاد نماینده­ی زنان شاعر معاصر می باشد. او در اشعار داستانی خود به خلق شخصیت های زنانه با تیپ­های مختلف می پردازد. مقاله­ی حاضر حاصل تحلیل و بررسی دیوان اشعار فروغ با روش توصیفی -تحلیلی و مطالعه­ی کتابخانه ای پیکربندی شده است. اشعار این شاعر به صورت مقایسه ای تحلیل شده اند. شخصیت زنان در اشعار داستانی فروغ تحت تاثیر تحولات فکری و شخصیت فردی شاعر هستند. از نظر جامعه­شناختی، حرکت زنان سنتی جامعه و تغییرشان به زنان اجتماعی را می توان در اشعار او مورد توجه قرار داد. تحولات شخصیتی و اجتماعی و بینشی زنان در اشعار داستانی او نشان دهنده­ی چهره­ی زنان معاصر در راستای جامعه­ی مدرن و مفهوم متغیر فمینیسم در زمان معاصر شاعر می باشد.

ادبیات غنایی, شعر و جامعه ی معاصر, فروغ فرخ زاد, اشعار داستانی, شخصیت زنان