معصومه رستمی - کارشناسی مهندسی کشاورزی دانشگاه پیام نور مرکز جهرم

آموزش و پرورش به عنوان یکی از زمینه های حیاتی در توسعه جوامع، همواره توجه به جنبه های مختلف توانمندسازی فردی دانش آموزان داشته است. یکی از این جنبه ها که به تازگی بیشتر توجه متخصصان و پژوهشگران را به خود جلب کرده است، هوش عاطفی است. هوش عاطفی به عنوان توانایی در درک و مدیریت احساسات خود و دیگران، ارتباطات موثر و حل مسائل اجتماعی تعریف می شود. در این زمینه، نقش آموزگاران به عنوان مهمترین عوامل تاثیرگذار در تربیت و توسعه هوش عاطفی دانش آموزان به چشم می آید. با توجه به فراگیر شدن چالش ها و فشارهای روزمره در زندگی اجتماعی و تحصیلی، هوش عاطفی به عنوان یک ابزار کلیدی در مواجهه با این چالش ها ضرورت یافته است. با این حال، مشاهده می شود که نقش آموزگاران در توسعه هوش عاطفی دانش آموزان ابتدایی هنوز به نحو کافی مورد توجه واقع نشده و برخی از این فراهمی ها به نحو کامل در فرآیند آموزشی تعبیه نشده اند. این مساله می تواند به عدم آمادگی دانش آموزان برای مواجهه با چالش های زندگی و کاهش عملکرد تحصیلی آنان منجر گردد. توسعه هوش عاطفی در دوره ابتدایی، اساسی ترین پایه برای شکل گیری شخصیت و انسجام اجتماعی فرد است. آموزگاران به عنوان راهنماها و مدل های ارتباطی در این دوره می توانند با بهره گیری از تکنیک ها و برنامه های آموزشی مناسب، به بهبود هوش عاطفی دانش آموزان کمک کنند. از این رو، بررسی نقش آموزگاران در ارتقای هوش عاطفی دانش آموزان ابتدایی ضروری به نظر می رسد. این مقاله به بررسی نقش حیاتی آموزگاران در تربیت و توسعه هوش عاطفی دانش آموزان ابتدایی می پردازد. با توجه به چالش ها و فرصت های فراوان در این دوره حیاتی، ارائه راهکارها و استراتژی های مناسب برای افزایش آگاهی و توانمندی آموزگاران در حوزه هوش عاطفی، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این مقاله با بهره گیری از رویکردهای تحقیقی و پژوهشی، سعی دارد نقش اساسی آموزگاران در تربیت نسل های آینده را در این حوزه به وضوح مورد بررسی قرار دهد و راهکارهای عملی برای بهبود عملکرد آنان ارائه نماید.

آموزگار، هوش عاطفی، دانش آموز، ابتدایی.