سیداسکندر صیدایی - دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه اصفهان، ایران
حجت اله صادقی - دکتری جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه اصفهان، ایران

گردشگری به عنوان یکی از کلان روندهای بین المللی بر تمام ابعاد اقتصادی،اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و زیربنایی و فضاهای جغرافیایی اثر بسیار تعیین کننده ای داشته و لازمه توسعه پایدار محسوب می گردد. سواحل جنوب ایران دارای موقعیت بسیار استراتژیک ملی، منطقه ای و بین المللی است که ظرفیت بالقوه و بالفعل گردشگری آن می تواند پایداری همه جانبه ایجاد نماید. از این رو هدف این پژوهش بررسی ظرفیت ها، موانع و راهبردهای توسعه گردشگری از حیث آمایشی در سواحل جنوب ایران است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر داده های پیمایشی است. جامعه آماری تحقیق را کارشناسان علمی-دانشگاهی مرتبط با گردشگری تشکیل داده اند که با توجه به میزان دسترسی محقق به آنها، تعداد ۵۰ نفر به عنوان حجم نمونه تعیین شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه بوده که روایی انجام و پایایی آن از طریق ضریب کرونباخ بیشتر از ۰/۷۰ تایید شد. نتیجه نشان داد که مهمترین ظرفیت های گردشگری سواحل جنوب ایران شامل موقعیت استراتژیک، دسترسی به آب های آزاد، توانمندی های اقتصادی، اقلیمی، فرهنگی، ورزشی، ترابری و...است.همچنین سیاست های تمرکزگرایانه ملی و عدم توجه به سواحل با میانگین ۴/۱۶ و محدودیت های قانونی در توسعه مناطق ساحلی با میانگین ۴/۰۶ از مهمترین موانع پیش رو شناخته شد. در این زمینه ایجاد و رونق فعالیت های اقتصادی، بازنگری در سیاست ها و حمایت های گردشگری ساحلی؛ ایجاد زیرساخت و خدمات گردشگری؛ برگزاری جشنواره ها و رویدادهای فرهنگی و ورزشی جهانی از مهمترین راهبردهای توسعه گردشگری سواحل جنوب ایران تعیین شد.

ظرفیت ها و موانع گردشگری، راهبردهای گردشگری، سواحل جنوب ایران.