علی محمد رضایی - استادیار گروه روانشناسی، واحد ارسنجان،دانشگاه آزاد اسلامی،ارسنجان، ایران

لوپوس بیماری است که با ایجاد اضطراب در فرد باعث نگرانی و تنش در پاسخ به شرایط تهدیدکننده می گردد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، شفقت و درمان ترکیبی بر اضطراب و نگرش های ناکارآمد بیماران مبتلا به لوپوس سیستمیک بود. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با یک گروه کنترل می باشد.جامعهآماریاینپژوهششاملکلیهبیماران مبتلا به لوپوس سیستمیک تحت درمان در بیمارستان های شهر شیرازمی باشد که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس از میان جامعه آماری ۸۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی به چهار گروه (یک گروه کنترل ۲۰ نفره و ۳ گروه آزمایش ۲۰ نفره) قرار گرفتند. ابزارهای بکاررفته در این پژوهش شامل پرسشنامه اضطرابزونگ (۱۹۷۰) و پرسشنامه نگرش های ناکارآمد وایزمن و بک (۱۹۷۸) بود. یافته ها: داده های گرداوری شده با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که این درمان بر لوپوس سیستمیک در مراحل پس آزمون و پیگیری تاثیر معنادار دارد (p≤۰/۰۰۰۱و     ۶/۵۳F=). همچنین اثر درمان ترکیبی در این پژوهش با سطح معناداری (۲۰۷/۴۷F= و p≤/۰۰۰۵) بود. نتیجه گیری: مطابق با یافته های پژوهش حاضر، می توان از بسته های آموزشی پذیرش و تعهد و شفقت درمانی جهت بهبود اضطراب و نگرش های ناکارآمد بیماران مبتلا به لوپوس بهره برد.

لوپوس, درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد, شفقت درمانی, اضطراب, نگرش های ناکارآمد