آویسا نجیمی - دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خوراسگان، اصفهان، ایران.
مژگان آگاه هریس - دانشیار، گروه روانشناسی سلامت، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
کریم عسگری - دانشیار علوم اعصاب، گروه روانشناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.

مقدمه: بیماری عروق کرونری قلب(CHD)بیشترین بار بیماری را در بین بیماری­های جسمی دارد. CHDاز بیماری­های مزمنی است که در تحول و ماندگاری آن عوامل فیزیولوژیکی و روان­شناختی با هم تعامل دارند. به همین دلیل اصلاح و حذف عوامل خطرساز روان­شناختی در درمان CHDضروری است. از­این­رو، هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش تنش­زدایی خودزاد با خودگویی­ مثبت و تنظیم­ هیجانی بر تعدیل کنترل عواطف بیمارانCHD بود. روش: پژوهش حاضر از نوع شبه­آزمایشی با طرح پیش­آزمون - پس­آزمون­ و پیگیری با گروه کنترل، با روش نمونه­گیری در دسترس از زنان داوطلب مبتلا به CHD، ۴۵نفر انتخاب و در ۳ گروه (دو­ گروه ­آزمایشو یک گروه­ کنترل) به تصادف جایگزین شدند. آزمودنی­های هر گروه بر اساس پروتکل هر مداخله آموزش دیدند. کل آزمودنی­ها قبل، بعد و یک­ماه­ و ­نیم پس از آموزش به مقیاس کنترل عواطف (ACS) (ویلیامز، چمبلز و آهرنس، ۱۹۹۷) پاسخ دادند. داده­های جمع آوری شده با کاربرد آزمون اندازه گیری مکرر و تعقیبی توکی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان ­داد که هر دو گروه تنش­زدایی ­خودزاد با خودگویی مثبت و گروه تنظیم­ هیجانی (۰۵/۰>p) در تعدیل کنترل عواطف موثر بوده­­اند، اما تفاوت دو گروه معنادار نیست (۰۵/۰p>). نتیجه گیری: هر دو آموزش با یاددهی فنون خاص خود می­توانند کنترل عاطفه فرد را افزایش دهند، بنابراین بالینگران می­توانند در کنار درمان­های زیستی از این آموزش­ها برای کنترل نشانه­های CHD استفاده کنند.

"تنش زدایی خودزاد", "خودگویی مثبت", "تنظیم هیجانی", "کنترل عواطف", "بیماران عروق کرونری قلبی"