هیوا محمودی - استادیار گروه روان شناسی دانشگاه گلستان گرگان- ایران
زهرا کربلایی باقری - کارشناسی ارشد گروه روان شناسی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

مقدمه: بحران­های ناشی از سرطان سبب عدم تعادل و ناهماهنگی فکر و جسم می­شود، اما بیشترین حالت در این دوره برای بیمار حس یاس و ناامیدی است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر احساس امیدواری و باور به جهان عادل در بیماران مبتلا به سرطان سینه انجام شد. روش: روش پژوهش نیمه­تجربی، طرح پیش آزمون- پس­آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی زنان مبتلا به سرطان سینه شهر تهران بودند که از بین آنها تعداد ۴۰ نفر به صورت نمونه­گیری در دسترس هدفمند انتخاب شدند.سپس به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایشی جایگزین شدند. ابزار گردآوری داده­ها شامل پرسشنامه باور به جهان عادل رابین و پپلاوفرنهام (۲۰۰۳) و پرسشنامه امید به زندگی هرث بودند. داده­ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره تحلیل شدند. یافته ها: نتایج پژوهش حاکی از روند افزایشی پایدار در نمرات مقیاس امیدواری و باور به جهان عادل بیماران مبتلا به سرطان سینه بود که بیانگر اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در افزایش متغیرهای مذکور است. نتیجه گیری: ناامیدی نقشیمستعدکننده، تسریع کننده و تداوم بخش را در بیماری های سرطانی بازی می کند و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند با افزایش آن نقش مهمی را به عنوان درمان های کمکی و توان بخشی در کنار درمان های پزشکی ایفا کند.

درمان پذیرش و تعهد, امیدواری, باور به جهان عادل, سرطان سینه