زینب خجوی - گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
رضا رستمی - استاد گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
مریم هادی زاده شالدهی - دانشجوی کارشناسی، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی لاهیجان.
فاطمه پورخاقان - گروه سنجش و اندازه گیری، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی نقش فاجعه­سازی درد و روان رنجورخویی در پیش­بینی ترس از حرکت در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید بود. روش: پژوهشحاضرازنوعمطالعات همبستگی بود.از بین بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید باتجربه درد مزمن که به مراکز درمانی شهر گیلان مراجعه کرده بودند، ۱۰۰ بیمار به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند.ابزارهای به کاررفته در این پژوهش شامل مقیاس ترس از حرکت تمپا (TSK)، مقیاس فاجعه­سازی درد (PCS) و پرسشنامه پنج عاملی NEO- فرم کوتاه (NEO-FFI) بود. یافته ها: نتایج نشان داد که فاجعه­سازی درد و روان رنجورخویی به طور معناداری ترس از حرکت را پیش­بینی می­کنند. مقدار ضریب رگرسیونی استانداردشده برای فاجعه­سازی درد ۴۳۳/۰ و برای روان­رنجورخویی ۲۷۸/۰ بود. نتیجه گیری: روان­رنجورخویی و فاجعه­سازی درد می­توانند با تاثیر بر ترس بیمار از حرکت و اجتناب وی از فعالیت، بر کیفیت زندگی تاثیر گذاشته و مشکلات ناشی از درد مزمن را افزایش دهند. ازاین رو لازم است این عوامل در مدیریت و درمان این بیماران موردتوجه قرار گیرند.

درد مزمن, آرتریت روماتوئید, فاجعه سازی درد, روان رنجورخویی, ترس از حرکت