ریحانه شیخان - دانشجوی دکتری روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه لرستان، ایران
محمد علی سپهوندی - استادیار گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه لرستان، ایران
فیروزه غضنفری - دانشیار گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه لرستان، ایران.

مقدمه: از جمله سرطان های شایع، سرطان سینه است که نشان­دهنده یکی از مسائل بهداشتی مهم بوده که جمعیت بسیاری با آن درگیر هستند. بنابراین انجام ماموگرافی به طور منظم روشی برای تشخیص زودرس و قبل از پیدایش هر گونه نشانه مشخص توسط فرد و پیشرفت بیماری ااست. با توجه به نرخ پایین انجام ماموگرافی در ایران هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش نگرانی در مورد ابتلا به سرطان سینه و خودکارآمدی ماموگرافی در قصد و رفتار غربالگری ماموگرافی در زنان ۴۰ تا ۶۰ سال بود. روش: جامعه آماری در پژوهش حاضر تمامی زنان ۴۰ تا ۶۰ در منطقه ۱ و ۲ شهر اراک بود. نمونه پژوهش تعداد ۳۰۵ زن در بازه سنی ۴۰ تا ۶۰ سال از ناحیه ۱ و ۲ شهر اراک را دربرداشت.  شرکت­کنندگان به پرسشنامه­های نگرانی نسبت به سرطان پستان (BCWS، لرمن، ۱۹۹۱)، مقیاس خودکارآمدی ماموگرافی (MSS، چمپیون، ۲۰۰۵) و قسمت قصد و عمل ماموگرافی پرسشنامه تئوری رفتار برنامه ریزی (PBTQ، سرگزی و همکاران، ۱۳۹۳) شده پاسخ دادند. داده­ها با استفاده از نرم افزار SPSS۲۳ تحلیل گردید. یافته­ها: مطابق با تحلیل داده­ها، ارتباط نگرانی در سطح بالا و  متوسط  با قصد ماموگرافی معنادار بود (p≤۰/۰۱) اما نگرانی در سطح بالا با عمل غربالگری ماموگرافی ارتباط مستقیم و معنادار داشت. هم­چنین یافته­ها نشان داد ارتیاط خودکارآمدی بالا با قصد و عمل غربالگری ماموگرافی مثبت و معنادر است (p≤۰/۰۱). نتیجه­گیری: سطوح بالا از نگرانی در مورد ابتلا به سرطان سینه می تواند برانگیزاننده افراد برای قصد و عمل غربالگری ماموگرافی باشد. هم­چنین خودکارآمدی ماموگرافی بالاتر نرخ بالاتری از قصد و عمل غربالگری ماموگرافی پیش بینی می­کند.

نگرانی در مورد ابتلا به سرطان سینه, خودکارآمدی ماموگرافی, قصد ماموگرافی, رفتار ماموگرافی