غلامحسین اکبری - دانشیار گروه مهندسی عمران آب و سازه های هیدرولیکی، دانشگاه بجنورد
ایمان لطفی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مهندسی عمران آب و سازه های هیدرولیکی، دانشگاه بجنورد
میثم نجات بخش - دانشجو دکتری گروه مهندسی عمران، دانشگاه سیستان و بلوچستان

در این پژوهش از روش های آماری هرشفیلد برای برآورد حداکثر بارش محتمل حوزه آبخیز بختگان استان فارس استفاده شده است. در رابطه هرشفیلد که در آن ضریب فراوانی مقدار ثابت ۱۵ در نظر گرفته شده است، ضریب فراوانی در حوزه بختگان بر اساس داده های حداکثر بارندگی ۲۴ ساعته، در ۳۴ ایستگاه باران سنجی با طول دوره آماری ۱۳-۴۹ سال، به سه روش های آماری هرشفیلد اول، هرشفیلد دوم، هرشفیلد دوم با حذف داده های پرت به دست آمد. سپس حداکثر بارش محتمل ۲۴ ساعته در ایستگاه های حوضه برای هر سه روش محاسبه و موردبررسی قرار گرفت؛ که در این روش پس از حذف داده های پرت، مقادیر حداکثر بارش برای شش توزیع نرمال، لوگ نرمال دو پارامتره، لوگ نرمال سه پارامتره، پیرسون سه، لوگ پیرسون سه و گامبل توسط نرم افزار SMADA برآورد شد و بهترین توزیع فراوانی توسط آزمونRRMSE  برای هر ایستگاه به دست آمد؛ و با استفاده از آزمون RRMSE برای تمام ایستگاه ها توزیع گامبل مناسب ترین توزیع معرفی شد که با استفاده از آن PMP۲۴ ساعته با دوره های بازگشت مختلف برای ایستگاه موردبررسی به دست آمد. هم چنین منحنی های هم مقدار حداکثر بارش محتمل ۲۴ ساعته حوضه به روش هرشفیلد دوم با حذف داده های پرت جهت نشان دادن توزیع مکانی آن ترسیم شده است که با توجه به ضریب فراوانی ۸/۴ و با توزیع گامبل استفاده شده دوره بازگشتی معادل ۹۰۰ سال به دست می آید که می توان نتیجه گرفت مناسب ترین روش هرشفیلد نگرش دوم با حذف داده های پرت است.

آزمون RRMSE, توزیع گامبل, حداکثر بارش محتمل, روش هرشفیلد, ضریب فراوانی