مجید یاسوری - استاد گروه جغرافیا، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، گیلان، ایران
مریم سجودی - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه شهری، دانشگاه گیلان، گیلان، ایران

شهرستان رشت همواره شاهد تجمع و انباشت منابع و امکانات عمده استان در خود بوده است. هدف این پژوهش بهره­گیری از استراتژی توسعه منطقه­ای (RDS) جهت دستیابی به توسعه متوازن بوده است؛ بدین منظور با روش موریس جهت تحلیل توسعه­یافتگی شهرستان­ها به ارزیابی و تعیین میزان برخورداری از خدمات و امکانات منتخب و همچنین به تعیین جایگاه شهرستان­های استان با استفاده از شاخص­های اقتصادی، اجتماعی و زیربنایی پرداخته شده است. نتایج روش موریس نشان داد که شهرستان توسعه یافته­ای در استان وجود نداشته و شهرستان رشت با میانگین ۷.۱۹ رتبه اول و شهرستان های بندرانزلی با میانگین ۶.۹۰، آستارا با ۶.۷۴، لاهیجان با ۶.۴۸ در رتبه های بعدی قرار گرفته­اند. نتایج روش شاخص­بندی نیز نشان داد شهرستان رشت در بخش­های اقتصادی، اجتماعی و زیربنایی به ترتیب رتبه های دوم؛ چهارم و اول را کسب نموده است. این پژوهش جهت دستیابی به توسعه متوازن و متعادل نمودن روابط متقابل؛ از الگوی استراتژی توسعه­ی منطقه­ای بهره گرفته است. RDS با تقویت رقابت پذیری و جهت دادن به جریان­ها (جمعیت، کالا، سرمایه)، موجبات کاهش نابرابری منطقه ای، افزایش کارایی فضا و توسعه متوازن منطقه ای را فراهم می نماید.

استراتژی توسعه منطقه ای (RDS), رقابت پذیری, توسعه متوازن منطقه ای, استان گیلان, شهرستان رشت