علی اصغر عبدالهی - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران

با بروز ضایعات زیست محیطی و کاهش سطح عمومی زندگی مردم به ویژه در جوامع شهری طی یکی دو دهه گذشته، رهیافت پایداری شهری به عنوان موضوع روز دهه آخر قرن ۲۰ از سوی سازمان ملل مطرح شد و به عنوان دستور کار قرن ۲۱ در سطوح بین­المللی، منطقه­ای و محلی تعیین گردید. هدف کلی تحقیق حاضر؛ ارزیابی شاخص­های پایداری شهری در شهر کرمان  با استفاده از تکنیک­های تصمیم­گیری چند شاخصه می­باشد. روش شناسی تحقیق توصیفی – تحلیلی با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS  و تکنیک­های تصمیم­گیری چند شاخصه (ANP,Topsis,Saw) می­باشد. براساس یافته­های به دست آمده از تکنیک ANP، معیارهای اقتصادی با ۲۵۴/۰، زیربنایی با ۲۵۱/۰، اجتماعی با ۱۶۲/۰، زیستی با ۱۲۵/۰ و معیار کالبدی با ۳۵/۰ به ترتیب بالاترین مقادیر را از نظر سطوح پایداری به خود اختصاص داده­اند. بر همین اساس منطقه ۲ با ۴۹۱/۰، منطقه ۱ با ۳۰۲/۰، منطقه ۴ با ۲۱۳/۰ و در نهایت منطقه ۳ با ۲۱۱/۰ اولویت­های اول تا چهارم را به خود اختصاص داده­اند. نتایج به دست آمده از تکنین SAW نیز بیانگر این مهم می­باشدکه از بین معیارهای موثر در سطوح پایداری شهر کرمان، معیار زیستی با ۲۶/۰ ، اجتماعی و کالبدی با ۲۳/۰، اقتصادی با ۱۸/۰ و زیربنایی با ۰۷/۰ به ترتیب بیشترین وزن را به خود اختصاص داده­اند و منطقه ۲ با ۷۳/۰، منطقه ۱ با ۶۳/۰، منطقه ۳ با ۵۵/۰ و منطقه ۴ با ۵۳/۰ به ترتیب اولویت های اول تا چهارم را به خود اختصاص داده­اند. در ادامه یافته های تحقیق، نتایج به دست آمده از تکنیک Topsis نشان می­دهد که منطقه ۱ با ۷۸۳/۰، منطقه ۴ با ۷۴۳/۰، منطقه ۲ با ۵۹۱/۰ و منطقه ۳ با ۱۷۰/۰ به ترتیب اولویت­های اول تا چهارم را به خود اختصاص داده­اند.

شاخص های پایداری شهری، توسعه پایدار شهری، شهر پایدار، ANP, TOPSIS, Saw ، کرمان