رحیم اقرء - دانشجوی دکتری بخش مهندسی مواد، دانشکده مهندسی، دانشگاه شیراز، مربی پژوهشی پژوهشکده مکانیک شیراز، پژوهشگاه فضایی ایران.
کمال جانقربان - استاد بخش مهندسی مواد، دانشکده مهندسی، دانشگاه شیراز.
حبیب دانش منش - دانشیار بخش مهندسی مواد، دانشکده مهندسی، دانشگاه شیراز.
حبیب اله عبیری - استاد بخش مهندسی مخابرات، دانشکده مهندسی، دانشگاه شیراز.

زمانی که وسایل و تجهیزات الکترونیکی در معرض تابش های الکترومغناطیس از یک منبع ناخواسته درمحدوده فرکانس های مشابه با فرکانس های کاری آنها و با شدت زیاد قرار می گیرند، تداخل امواج الکترومغناطیس ایجاد شده و باعث وقفه یا کاهش عملکرد موثر در این تجهیزات می شود. حفاظت از تداخل امواج الکترومغناطیس، فرآیند رسیدن به حد مطمئن تضعیف این امواجبه وسیله انعکاس و جذب آن ها به ترتیب در سطح و درون مواد محافظ می باشد. در این تحقیق توانایی حفاظت نانوکامپوزیت های اپوکسی-گرافن مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا گرافن سنتز و مشخصه یابی شد و نانوکامپوزیت های اپوکسی-گرافن تا ۳ درصد وزنی بوسیله فرآیند ریخته گری ساخته شدند. سپس توانایی حفاظت از تداخل امواج الکترومغناطیس آن ها در محدوده فرکانس ۸ تا ۱۲ گیگا هرتز (باندX) تعیین و بررسی شد. نتایج نشان دادند که این نانوکامپوزیت ها توانایی حفاظت از تداخل امواج الکترومغناطیس را دارند به گونه ای که حفاظت از تداخل امواج الکترومغناطیس درنمونه wt%۳ گرافن، dB۳/۲۲ در فرکانس GHz۱۲و dB۶/۱۷در فرکانس GHz۸ اندازه گیری شد. مکانیزم غالب در حفاظت از تداخل امواج الکترومغناطیس در محدوده فرکانس و درصد های گرافن مورد بررسی، مکانیزم جذب است. به گونه ای که در نمونه wt%۳ گرافن، ۷/۸۹ درصد در فرکانس GHz۱۲و ۸/۸۱ درصد در فرکانس GHz۸ مربوط به آن است. از این جهت، این نانوکامپوزیت ها می توانند گزینه­ای مناسب به عنوان ماده جاذب امواج الکترومغناطیس نیز باشند.

اپوکسی گرافن, نانوکامپوزیت, اپوکسی, تداخل امواج الکترومغناطیس, توانایی حفاظت