حامد صالحیان - کارشناسی ارشد مهندسی مواد، بخش مهندسی مواد، دانشگاه شیراز
سید احمد جنابعلی جهرمی - - استاد بخش مهندسی مواد، دانشکده مهندسی، دانشگاه شیراز.

تاکنون، بیشتر پژوهشها فرآیند تولید و تاثیر آن بر خواص نانوکامپوزیتهای اپوکسی را مورد بررسی قرار داده اند و دادههای کمی پیرامون نانوکامپوزیتهای پلیمری با زمینه وینیلاستر وجود دارد. این در حالی است که وینیلاستر یکی از رزینهای پرمصرف در صنعت کامپوزیت بشمار میرود. در سالهای اخیر، افزودن تقویتکنندهها با ابعاد کوچک (بویژه در مقیاس نانو) بهعنوان راه حلی جهت ارتقاء خواص مطرح شده است. در نانوکامپوزیتها، بهدلیل نفوذ زنجیرههای پلیمری به نانوذرات و ایجاد پیوند مناسب با آنها، بهبود خواص را میتوان انتظار داشت. هدف از این پژوهش، ساخت و بررسی رفتار کششی نانوکامپوزیتهای وینیلاستر/دیاکسید تیتانیوم میباشد. نمونههای نانوکامپوزیتی با استفاده از روش مخلوطسازی مذاب و با محتوای ۲/۵ ،۱ و ۵ درصد وزنی از نانوذرات TiO۲ تولید شدند. همچنین، BYK-C۸۰۰۰ بهعنوان عامل پیوندساز پلیمری به مخلوط اضافه گردید. در ابتدا، تاثیر پارامترها تولید بر خواص نانوکامپوزیت وینیلاستر/۱) TiO۲% وزنی) مورد ارزیابی قرار گرفت و در ادامه، با انتخاب شرایط بهینه و تثبیت پارامترهای تولید، تاثیر محتوای نانوذرات بر خواص نمونهها مطالعه شد. رفتار کششی نانوکامپوزیت، با استفاده از آزمون کشش تک محور مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاکی از آن است که با افزایش محتوای TiO۲ در زمینه پلیمری، مدول یانگ همواره افزایش خواهد یافت؛ در حالی که درصد کرنش تا شکست نانوکامپوزیت نسبت به نمونه خالص کاهش مییابد.

نانوکامپوزیت وینیلاستر, نانوذرات TiO۲, عامل پیوندساز پلیمری, رفتار کششی