آرزو سزاوار - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی مواد دانشگاه فردوسی مشهد.
سید مجتبی زبرجد - دانشیار دانشگاه فردوسی مشهد.
سید عبدالکریم سجادی - دانشیار دانشگاه فردوسی مشهد.

در این پژوهش نقش نانو ذرات آلومینا و تاثیر افزایش نیرو بر روی رفتار خراش پلی متیل متاکریلات (PMMA) مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور، نمونههای استاندارد از نانو کامپوزیتهای زمینه پلی متیل متاکریلات تقویت شده با درصدهای متفاوت وزنی آلومینا (۰، ۵، ۱۰، ۱۵) با روش قالب گیری فشاری ساخته شدند. سپس آزمون خراش بر اساس استاندارد ASTM G۱۷۱ در شرایط دمای محیط و سرعت خراش ۵ mm/s و تحت نیروهای خراشی۱۰ و ۱۵ N انجام شد. برای بررسی و شناخت مکانیزم های خراش از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) استفاده شد. نتایج پژوهش نشان می دهد که سختی خراش نمونهها به مقدار نانو ذرات آلومینا بستگی دارد، به گونهای که افزایش نانو ذرات از ۰ تا ۱۵ درصد باعث کاهش پهنا یا عرض خراش از ۲۷۴ به ۲۱۰µm میشود. همچنین، نتایج ارزیابی میکروسکوپی بیانگر این موضوع است که با اعمال نیروی خراش ۱۵ N اثر خراش در نمونه پلی متیل متاکریلات خالص به صورت ترکهای فصل مشترکی ظاهر می شود. در حالیکه افزودن نانو ذرات تا ۵ درصد وزنی باعث تغییر ترکها به کریز و افزایش تا ۱۵ درصد وزنی سبب بهبود مقاومت به خراش و ایجاد آسیب مار (Mar) می شود

پلی متیل متاکریلات, آلومینا, نانو کامپوزیت, رفتار خراش