امیر حمزه شهبازی - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده جغرافیا و برنامه ریزی محیطی، دانشگاه سیستان و بلوچستان
هادی غنی زاده قاسم آبادی - دانشجوی کارشناسی ارشدجغرافیاوبرنامه ریزی شهری دانشگاه سیستان و بلوچستان
زینب سرگزی - داتشجوی دوره دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه سیستان و بلوچستان

شهر بم به دلیل پیامدهای زلزله ۱۳۸۲ (با حدود ۲۷ هزار جانباخته و۳۰ هزار مصدوم) به مثابه یک شهر با سابقه مصیبت بزرگ، دارای نشانگان افسردگی، اضطراب، پس آسیبی و خشم است. تبعات این مصیبت عظیم، مشکلات فقدان شادی و سرزندگی شهروندان، را تشدید و سلامتی روحی، انرژی روانی و انگیزه فردی را به مخاطره می اندازد. هدف پژوهش، تحلیل میزان احساس شادی و سرزندگی یا احساس دلمردگی و سرخوردگی شهروندان، همچنین تبیین ریشه ها و عوامل زمینه ساز آن؛ فضای سبز، امکانات اوقات فراغت و ورزش و ... که در حیطه برنامه ریزی شهری می باشد. این پژوهش به لحاظ روش، توصیفی- تحلیلی و از نوع پیمایشی است. روایی توسط متخصصین و پایائی آن با آلفای کرونباخ تایید گردید. جامعه هدف، شهروندان ۱۵ ساله و بالاتر شهر بم و حجم نمونه ۳۳۰ واحد می باشد. مدل های تحلیل، آزمون T تک گروهی،  Tنمونه های مستقل، کای دو، تست لوین، جدول متقاطع و آنالیز واریانس هستند. یافته ها نشان می دهد: ۶۷ درصد نمونه ها احساس شادی و سرزندگی شان، کم تا بسیار کم است. مضافا، که ۸۵ درصد همین افراد از وضعیت مولفه های شهرشاد یعنی فضای سبز، امکانات ورزشی، امکانات اوقات فراغت و محیط زندگی ناراضی اند. میانگین رضایت شهروندان از مولفه های شهر شاد، برای شاخص های فضای سبز ۶/۲؛ اوقات فراغت ۸/۲؛ امکانات ورزشی ۵/۲ و محیط زندگی، ۶/۲، پایین تر از متوسط (۳) می باشد.

شهر شاد», »مصیبت بزرگ », «شهر بم», «سرزندگی و شادی», «زلزله»