سیاوش کیانی - دانشجوی دکتری تخصصی، گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
پرویز صباحی - استادیار، گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران.
شاهرخ مکوند حسینی - دانشیار، گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران.
پروین رفیعی نیا - استادیار، گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
محمودرضا آل بویه - دانشیار، گروه بیهوشی و فلوشیب درد، دانشگاه علوم پزشکی، ایران، ایران.

مقدمه: هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی درمان مبتنیبر پذیرش و تعهد و درمان شناختی - رفتاری مثبتنگر بر آشفتگیهای روانشناختی بیماران مبتلا به درد مزمن بود. روش: پژوهش حاضر نیمهآزمایشی با پیش ﺁزمون-پس ﺁزمون و پیگیری به مدت ۳ ماه همراه با گروه گواه بود. نمونه این پژوهش شامل ۴۵ نفر از بیماران مبتلا به درد مزمن مراجعهکننده به بیمارستان حضرت رسول اکرم شهر تهران بود؛ که به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه ﺁزمایش و یک گروه گواه گماشته شدند. سه گروه، مقیاس افسردگی، اضطراب، استرس (۲۱DASS-) را در سه مرحله پیشﺁزمون، پسﺁزمون و پیگیری تکمیل نمودند. دو گروه طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقهای، هفتهای یک جلسه تحت مداخله درمان مبتنیبر پذیرش و تعهد و درمان شناختی-رفتاری مثبتنگر قرار گرفتند و گروه گواه هیچ مداخلهای صورت نگرفت. در پایان از هر سه گروه پسآزمون به عمل آمد. دادهها به کمک ۲۵-SPSS و با استفاده از شاخصهای آمار توصیفی و روش اندازهگیری مکرر تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: بین درمان مبتنیبر پذیرش و تعهد و درمان شناختی-رفتاری مثبتنگر با گروه گواه بر آشفتگیهای روانشناختی بیماران مبتلا به درد مزمن تفاوت معناداری وجود داشت (۰۰۱/۰>P). اما بین درمان مبتنیبر پذیرش و تعهد و درمان شناختی-رفتاری مثبتنگر بر آشفتگیهای روانشناختی بیماران مبتلا به درد مزمن تفاوت معناداری وجود نداشت (۰۵/۰

درمان مبتنی بر پذیرش وتعهد, درمان شناختی-رفتاری مثبت نگر, آشفتگی های روانشناختی, درد مزمن