زهرا حقی - دانشگاه الزهرا
سیمین حسینیان - دانشگاه الزهرا
رویا رسولی - دانشگاه الزهرا

مقدمه و هدف: در دهه­های اخیر روشهای درمانی مختلفی برای بهبود جو عاطفی بکار گرفته شده است و هدف از پژوهش حاضر بررسی دو شیوه­ی آموزش مدیریت رفتاری مادران و آموزش شناختی-رفتاری با و بدون حضور دختران بر جو عاطفی خانواده بود. مواد و روش­ها: این تحقیق به شیوه­ی آزمایشی و با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل اجرا  گردیده است. جامعه آماری شامل کلیه دختران ۱۵تا۱۳ساله مدرسه زینبیه واقع در شهرستان شهریار بود. با اجرای آزمون بر روی ۶۰۰ دانش­آموزان مدرسه ۱۲۰ دانش­آموز با جوعاطفی پایین یافت شد که ۴۵ نفر به صورت تصادفی انتخاب گردیده و در دوگروه آزمایشی و یک گروه کنترل به صورت تصادفی جایگزین شدند. گروه آموزشی اول مدیریت رفتاری مادران و آموزش گروهی شناختی-رفتاری دختران را دریافت  کردند و گروه آموزشی دوم مدیریت رفتاری مادران را دریافت کردند. گروه کنترل نیز هیج آموزشی را دریافت نکرد و در لیست انتظار قرار گرفتند.  ابزار جمع­آوری داده ها پرسشنامه جو عاطفی خانواده هیل برن( ۱۹۶۴) بود که  داده­ها باروش تحلیل واریانس اندازه­گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته­ ها: نتایج نشان داد که آموزش مدیریت رفتاری مادران و آموزش گروهی شناختی-رفتاری توام باهم موجب بهبود جو عاطفی خانواده شد. این نتایج در پیگیری­ها نیز به اثبات رسید. بحث و نتیجه­گیری: به نظر می­رسد، آموزش مدیریت رفتاری مادران و آموزش شناختی-رفتاری دختران با هم به عنوان  یک مداخله موثر برای بهبود جو عاطفی خانواده پیشنهاد می شود.

آموزش شناختی-رفتاری, آموزش مدیریت رفتاری والدین, جو عاطفی خانواده