ناصر رضایی - دانشجوی دکتری-گروه شهرسازی-دانشگاه علوم تحقیقات تهران
حمید ماجدی - استاد، گروه شهرسازی، دانشگاه دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
زهراسادات (سعیده) زرآبادی - دانشیار، گروه شهرسازی، دانشگاه دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
حسین ذبیحی - هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات

طرح­های توسعه شهری در ادامه سیر تکاملی خود با هدف خدمت به بشر و با الگو پذیری از مولفه­های توسعه پایدار به سمت هر چه کاراتر شدن پیش می­رود. در این میان دستیابی به اهداف طرح­ها می­تواند عیار موفقیت و واقع نگری و انسانی بودن طرح­ها را عیان سازد. در این بین یکی از اهداف مهم طرح های توسعه شهری تامین خدمات اساسی و زیرساخت­های انسانی و شهری برای توسعه همه جانبه سکونتگاه­های انسانی است. در این راستا هدف اصلی این مقاله تبیین عوامل موثر بر تحقق پذیری کاربری های خدماتی در شهر شیراز و شناسایی دلایل آن می باشد. به منظور دستیابی به هدف فوق پژوهش حاضر به دنبال پاسخگویی به این سوال است که؛ مهم­ترین عوامل اثرگذار (اصلی) بر تحقق طرح­های توسعه شهری (مطالعه موردی: شیراز) چیست؟ این پژوهش نوعی تحقیق تبیینی است که ابتدا با بهره گیری از منابع اسنادی- کتابخانه ای، مفاهیم مرتبط با تحقق پذیری و کاربری اراضی مورد بررسی قرار داده و سپس با تکمیل پرسشنامه برآمده از معیارها و شاخصه­های ادبیات نظری تحقیق در میان ۱۸۵ نفر از مدیران ارشد شهری و کارشناسان مربوط و همچنین اساتید هیئت علمی دانشگاه مرتبط با موضوع و با استفاده از مدل تاپسیس و روش های آماری عوامل موثر بر تحقق پذیری کاربری های خدماتی در شهر شیراز تبیین می­نماید. نتایج تحقیق نشان می­دهد که معیار بسترهای قانونی مناسب، بیشترین تاثیر را در تحقق پذیری طرح های توسعه شهری داراست و معیارهای نوع مالکیت زمین، مشارکت ذی نفعان و ذی نفوذان، امکانات مالی و اجرایی شهرداری ها، تعیین مشاور مجرب، نقش مدیریت شهری در تامین زمین و سرمایه گذاری بخش خصوصی، کمترین تاثیر را در تحقق پذیری طرح ها داراست.

کاربری زمین, طرح های توسعه شهری, تحقق پذیری, تاپسیس, شیراز