محمدکریم حکمت آرا - استادیار
علی سرکارگر اردکانی - دانشیار
فرشاد فتوت - دانشجو

از دیرباز مساجد، محلی برای برپایی کانون های فرهنگی هنری بوده و این مهم به طور رسمی و فعال همزمان با انقلاب اسلامی ایران در راستای فعالیت های فرهنگی به عنوان پایگاه هایی نهادی کار خود را آغاز نمودند. این پژوهش با هدف بررسی آمایش کانون های فرهنگی هنری مساجد کشور در مقیاس استانی با توجه به گستره سرزمینی و نرخ جمعیت در افق بیست ساله(۱۳۹۵-۱۴۱۵) به دنیال توزیع عادلانه این کانون ها در استان های کشور با شناخت آمایش فرهنگی و جایگاه آن در برنامه ریزی توسعه فرهنگی کشور می باشد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و آمیخته است؛ در مرحله اول با بررسی بخش های مطالعات کتابخانه ای، پرسشنامه ای به تحلیل اسناد در نرم افزار آماریSPSS۱۲ پرداخته ، و در مرحله دوم برای آمایش سرزمینی از نرم افزار تحلیل مکانیARCGIS)) بهره می برد. یافته ها و نتایج نیز از بررسی نظرات خبرگان برای آمایش این کانون ها به ترتیب ابعاد آموزشی، تبلیغی و پژوهشی توجه داشته، و شاخص های عدالت توزیعی، تعادل بخشی و جمعیت را مدنظر قرار داده اند. آمارهای موجود از تعداد این کانون ها تا سال ۱۳۹۵، و میزان جمعیت استانی با توجه به نسبت بین این دو و بررسی عدالت توزیعی تا افق ۱۴۱۵ برای رسیدن به نرخ سرانه میانگین وضع مطلوب در استان های کشور نیاز به احداث ۴۹۰۷ کانون فرهنگی هنری در مساجد استان های کشور می باشد.

آمایش فرهنگی, کانون های فرهنگی, توزیع فضایی, مساجد