هدی عصار کاشانی
رسول روشن
علیرضا خلج
جمیله محمدی

چکیدههدف: چاقی یکی از مشکلاتی است که سلامت افراد جامعه را تهدیدمیکند. تحقیق حاضر با هدف مقایسه ناگویی هیجانی و تصویر بدنیافراد چاق، دارای اضافه وزن و بهنجار صورت گرفته است.روش: برای این منظور مجموعا ۲۱۴ نفر شامل ۷۳ فرد چاق (مراجعهکننده به بیمارستان مصطفی خمینی تهران)، ۶۱ فرد دارای اضافه وزن و۸۰ فرد با وزن طبیعی مورد مطالعه قرار گرفتهاند. ابزارهای مورد استفاده(TAS- در این پژوهش شامل پرسشنامه ناگویی هیجانی تورنتو ( ۲۰برای ارزیابی ناگویی هیجانی افراد و پرسشنامه روابط چند بعدی- خودبرای ارزیابی تصویر بدنی میباشد. روشهای آماری (MBSRQ)مورد استفاده در این پژوهش آزمون مانوا به همراه آزمون تعقیبی شفهمیباشند.یافتهها: ناگویی هیجانی افراد چاق، دارای اضافه وزن و بهنجار وهمچنین خرده مقیاسهای آن دارای تفاوت معناداری نبود. از طرفدیگرتصویر بدنی افراد چاق در خرده مقیاسهای ارزیابی وضع ظاهری،ارزیابی تناسب، گرایش به تناسب، وزن ذهنی، رضایت از نواحی بدنیبه طور معناداری از افراد اضافه وزن و نرمال پایینتر بود. ضمن اینکه درخرده مقیاس گرایش به ظاهر تفاوت معناداری بین گروهها مشاهده نشد.همچنین با بکارگیری آزمون مانوا در خرده مقیاسهای تصویر بدنیتفاوت معناداری در بین گروهها مشاهده شد.نتیجهگیری: ناگویی هیجانی در گروههای چاق، دارای اضافه وزن وبهنجار تفاوت معناداری با یکدیگر ندارد که دلیل این امر این است کهناگویی هیجانی به صورت یک متغیر اولیه و صفت شخصیتی ثابت افرادمیباشد که ارتباطی به شکل ظاهری آنها ندارد. اما تصویر بدنی افرادچاق به دلیل ویژگیهای خاص این افراد نسبت به گروههای دارایاضافه وزن و بهنجار پایینتر است.

کلیدواژهها: ناگویی هیجانی, تصویر بدنی, افراد چاق, اضافه وزن