اسمعیل مهدیپور - عضو هیات علمی- گروه علوم تربیتی, واحد مسجد سلیمان, دانشگاه آزاد اسلامی, مسجد سلیمان, ایران
مجیداوا بی بی حفیظه - دانشگاه آموزگاری شهر دوشنبه کشور تاجیکستان

هدف این پژوهش تبیین رابطه فرهنگ سازمانی و استرس شغلی با بهره وری  کارکناندانشگاه بوده است. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کارکنان رسمی دانشگاه های شهر دوشنبه کشور تاجیکستان به تعداد  ۹۲۷۲  بود که نمونه آماری پژوهش شامل ۳۰۰ نفر از کارکنان بوده اند که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شده اند. برای جمع اداده ها از پرسشنامه سنجش استرس شغلی استایمز (۱۹۷۷) و  پرسشنامه سنجش نگرش های فرهنگی هافستد (۱۹۸۰) و پرسشنامه سنجش بهره وری هرسی و بلانچارد وگلداسمیت استفاده گردیده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ازمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شده است. نتایج نشان داد که فاصله قدرت، فردگرایی و مردگرایی می­تواند منجر به افزایش استرس شغلی شود و برعکس تضعیف این مولفه ها منجر به کاهش استرس شغلی میگردد. با مدنظر قرار دادن ضریب تاثیر مربوط به مولفه امتناع از ریسک باید گفت تقویت مولفه مذکور می­تواند منجر به کاهش استرس شغلی و برعکس تضعیف این مولفه منجر به افزایش استرس شغلی میگردد. نتایج نشان داد تقویت فاصله قدرت، فردگرایی و مردگرایی می­تواند منجر به کاهش بهره وری کارکنان و برعکس تضعیف این مولفه ها می­تواند منجر به افزایش بهره وری کارکنان شود. هم چنین نتایج نشان داد که افزایش استرس شغلی می­تواند منجر به کاهش بهره وری کارکنان و برعکس کاهش این متغیر می­تواند منجر به افزایش بهره وری کارکنان می شود. بر اساس نتایجمی­توان گفت متغیر استرس شغلی در رابطه بین فاصله قدرت، فردگرایی، امتناع از ریسک و مردگرایی نقش میانجی ایفا می­کند.

فرهنگ سازمانی, استرس شغلی و بهره وری