سعید ملکی - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
الیاس مودت - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
مهران کرمی - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

امروزه شهرهای بزرگ نواحی متروپلیتن در کشورهای در حال توسعه به شدت در حال رشد هستند. این نواحی تمامی امکانات، خدمات و سرمایه­های کشور را در خود بلعیده، ولی با این وجود با انواع مشکلات و معضلات شهری دست و پنجه نرم می­کنند. از طرف دیگر سایر نقاط در این کشورها اعم از شهرهای میانی، کوچک و نقاط روستایی از توسعه عقب مانده­اند و دچار رکود و توقف پیشرفت خود شده­اند. پژوهش حاضر  با ماهیت توسعه­ای– کاربردی و روش تحقیق ترکیبی (پیمایش و توصیفی– تحلیلی) به ارزیابی کارکرد شهرهای کوچک در نظام شهری استان لرستان پرداخته است. همچنین با استفاده از مدل­های ضریب کشش پذیری، تاپسیس، ضریب مکانی و نرم­افزار EXCEL و GIS داده­ها و اطلاعات، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داده است طی دوره ۱۳۵۵-۱۳۹۰ بیشترین و کمترین ضریب کشش­پذیری را در بین کل شهر­های استان لرستان به ترتیب شهرهای الیگودرز و دورود با ضریب ۳/۲ و ۰۲۶/- دارا بوده­اند، همچنین نتایج مدل L.Q نشان داده است شهرهای نام برده فعالیت پایه آنها فقط بخش صنعت می­باشد. در نهایت رتبه­بندی مدل TOPSIS نشان داده شهر بروجرد از لحاظ ایده­آل منفی کمترین فاصله (۲۱۷/۰) را با ایده آل مورد نظر داشته است.

شهرهای کوچک, نظام شهری, L.Q, TOPSIS, استان لرستان