لیلا عسکری زاده - دانشجوی دکتری مدیریت محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیق
سعید رحمانی - مهندسی کشاورزی گیاه پزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز
مسعود سلیم جوهری - مدیریت صنعتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب

پدیده شیمیایی گریزی در انسان عصر حاضر ، بازتاب خطرات و زیان های عظیمی است که کاربرد گسترده ترکیبات شیمیایی طی چند دهه گذشته در زمینه های پزشکی، دامپزشکی، کشاورزی و محیط زیست جهانی ایجاد نموده است.کاهش مصرف سمومشیمیایی در چارچوب اجرای برنامه های مدیریت تلفیقی آفات گیاهی) IPM ( مهمترین گام در راه توسعه پایدار کشاورزی و حفاظت از محیط زیست می باشد. بر همین اساس، در این تحقیق مبارزه بیولوژیکی با زنبور تریکوگراما به عنوان آفت کش زیستیبرای گیاهان انار ،ذرت ،پنبه وگوجه فرنگی در باغات و مزارع شهرستان تهران مورد بررسی قرارگرفت و نقاط قوت و ضعف رهاسازیزنبور تریکوگراما در سطح باغات و مزارع با هم مقایسه و تجزیه و تحلیل گردید و نتایج حاصله نشان داد، زمان و تعداد دفعات رهاسازی زنبورها در موفقیت کنترل آفات پروانه ای بویژه آفت کرم گلوگاه انار ، کرم قوزه پنبه ، هلیوتیس در گوجه فرنگی ،سزامیا در ذرت و کرم سیب می باشد و کنترل کیفیت محصول تولید شده و تعیین اکوتیپ گونه مناسب زنبور تریکوگراما نقش موثری در کنترل آفات خواهد داشت

کنترل بیولوژیک ، زنبور تریکوگراما ،آفت کش زیستی، اکوتیپ، توسعه پایدار، محیط زیست