فرشته اله نوری - کارشناسی علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، واحد دره شهر، دره شهر، ایران.
خدیجه دهقان پور - کارشناس مهندسی فناوری اطلاعات، دانشگاه پیام نور، واحد شهرری، شهر ری، ایران
لیلا پورغفار - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خلخال، خلخال، ایران

مقدمه و هدف: یکی از اقشاری که زندگی آنان به شدت تحت تاثیر شیوع ویروس کرونا قرار گرفت، دانش آموزان بودند و حتی مشکلات آن در زمان حاضر نیز به چشم می خورد. لذا پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی بازی درمانی کودک محور بر افزایش احساس دلبستگی به مدرسه در دانش آموزان ابتدایی (مطالعه پساکرونا) صورت گرفت.مواد و روش ها: روش پژوهش نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دختر دوره ابتدای (پایه های پنجم و ششم ابتدایی) بخش لواسانات در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲بودند که به روش نمونه گیری دردسترس تعداد ۳۰ نفر بعد از غربالگری انتخاب و در دو گروه آزمایش ۱۵ ) نفر) و کنترل ۱۵) نفر) به صورت تصادفی جایگماری شد. گروه آزمایش ۲۴ جلسه ۴۵ دقیقهای برنامه بازی درمانی کودک محور دریافت کردند (هر هفته سه جلسه). داده های گردآوری شده براساس پرسشنامه دلبستگی به مدرسه((SAQ با آزمون تحلیل کواریانس چندمتغیره (MANCOVA) و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۱ تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: یافته های به دست آمده نشان داد که بازی درمانی کودک محور موجب افزایش دلبستگی به مدرسه و مولفه های آن در دانش آموزان ابتدایی گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شد .(p<۰/۰۱)بحث و نتیجه گیری: در نتیجه می توان بیان نمود که بازی درمانی کودک محور میتواند رویکرد مناسبی برای بر افزایش احساس دلبستگی به مدرسه در دانش آموزان ابتدایی (مطالعه پساکرونا) باشد و مشاوران و روانشناسان مدارس می توانند از این روش درمانی- آموزشی برای افزایش احساس دلبستگی به مدرسه در دانش آموزان بهره گیرند.

بازی درمانی کودک محور، احساس دلبستگی به مدرسه، دانش آموزان، پساکرونا