زهرا ظفر طلب - M.A.in clinical psychology, University of Ardabil, Ardabil, Iran.
سمیه تکلوی - Assistant Professor, Department of Psychology, Ardabil Branch, Islamic Azad University, Ardabil, Iran

زمینه و هدف: شیوع کووید-۱۹، باعث شیوع بالای اختلال استرس پس از سانحه و پریشانی روان­شناختی شده است. با این حال، مطالعات نشان می دهد این شرایط ممکن است به فرد در رشد پس از آسیب کمک کند. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش مکانیزم های دفاعی و سبک های دلبستگی در پیش بینی رشد پس از سانحه در افراد درگیر در سوگ ناشی از کرونا انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی است. جامعه آماری این پژوهش شامل بازماندگان (۲۷ تا ۵۵ سال) (از تاریخ بهمن ماه سال ۱۳۹۸ تا مهر ماه ۱۴۰۰) در شهر تهران بود. از بین این جامعه آماری، ۱۳۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. برای جمع آوری داده های پژوهش حاضر از پرسش نامه های سبک های دفاعی، سبک های دلبستگی و رشد پس از سانحه استفاده شد. برای تحلیل داده­های پژوهش حاضر از روش رگرسیون خطی چندگانه استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد مکانیزم های دفاعی رشد یافته (۴۸۹/۰=Beta) و سبک دلبستگی ایمن (۲۵۶/۰=Beta) رشد پس از سانحه را در افراد درگیر در سوگ ناشی از کرونا به شکل معناداری (۰۰۱/۰>P) پیش بینی می کنند. اما سبک دلبستگی های ناایمن و مکانیز دفاعی رشد نایافته و روان آزرده قدرت کافی برای پیش بینی رشد پس از آسیب را نداشتند (۰۵/۰

Defense mechanisms, Attachment styles, Post-traumatic growth, Corona disease, مکانیزم های دفاعی, سبک های دلبستگی, رشد پس از سانحه, بیماری کرونا