فاطمه تیمورپور - دپارتمان زیست شناسی،دانشگاه آزاد اسلامی،واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
هانیه جعفری - دپارتمان زیست شناسی،دانشگاه آزاد اسلامی،واحد علوم و تحقیقات، p.o.box۱۴۵۱۵-۷۷۵، تهران، ایران
زهرا جاویدپور - دپارتمان زیست شناسی، واحد آموزشی الزهرا، تهران، ایران
ملیسا خوئینی - دپارتمان زیست شناسی، واحد آموزشی الزهرا، تهران، ایران

در حال حاضر، پلیمرهای زیست تخریب پذیر به دلیل خصوصیات مطلوبی که دارند، به ویژه در زمینه بسته بندی مواد غذایی، توجه بسیاری را به خود جلب کرده اند. پلیمرهایی که دارای ذرات نانو هستند، خاصیت ممانعت بسیار بالایی دارند. به این دلیل که این ذرات قادر هستند مسیری پیچیده تر را برای نفوذ سایر مولکول ها ایجاد کنند. در این مطالعه، فیلم های خوراکی بر پایه نانوذرات تیتانیوم دی اکسید و کیتوزان حاوی مقادیر مختلفی (صفر، ۱، ۲/۵، ۵، ۱۰ درصد) اسانس گیاه گزنه و جلبک اسپیرولینا و ترکیب هر دو تهیه شدند. سپس ویژگی های فیزیکوشیمیایی (مانند حلالیت در آب، نفوذپذیری بخار آب، پارامترهای رنگ و شفافیت، مقدار فنول کل و فعالیت آنتی اکسیدانی) و همچنین فعالیت ضد میکروبی علیه باکتری های اشریشیا کولای و استافیلوکوکوس اورئوس (روی گوشت نگهداری شده در دمای یخچال به مدت ۷ روز) در بسته بندی های تهیه شده، ارزیابی شد. نتایج بررسی نشان داد که استفاده از اسانس گیاه گزنه و جلبک اسپیرولینا در فیلم هایی که از نانوذرات تیتانیوم دی اکسید و کیتوزان ساخته شده اند، به طور قابل توجهی شاخص حلالیت در آب و نفوذپذیری بخار آب را کاهش می دهد. همچنین افزایش مقدار اسانس گیاه گزنه و جلبک اسپیرولینا منجر به افزایش معنی دار مقادیر فنولی و کاهش شاخص نیمه حداکثر غلظت بازدارندگی (IC۵۰) شد. نتایج ضد میکروبی نشان داد که با افزایش غلظت اسانس ها، رشد باکتری های اشریشیا کولای و استافیلوکوکوس اورئوس به طرز قابل توجهی کاهش یافت

نانوذرات تیتانیوم دی اکسید، کیتوزان، گزنه، ریزجلبک اسپیرولینا، بیوفیلم