پگاه رئوفی منش - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران آب،دانشگاه علوم و تحقیقات فارس، گروه آب، فارس، ایران
نجم الدین واصلی - استادیار گروه آب، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شیراز، ایران
محمودرضا شقاقیان - استادیار گروه آب دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مرودشت، ایران

ضرایب ذخیره و انتقال آب از نظر مطالعه­ی آبخوانها برای تعیین بهترین نقاط حفر چاه و بهره برداری از آبهای زیرزمینی اهمیت زیادی دارند. براورد این ضرایب معمولا با استفاده از آزمون آبکشی چاه صورت می گیرد، ولی غالبا چاههایی که برای آزمونهای آبکشی مناسب باشند به شمار کافی وجود ندارند یا انجام آزمونهای آبکشی در تمام چاهها عملی نیستند. در محدوده­ی مطالعاتی دشت همدان- بهار به علت محدود بودن تعداد چاه اکتشافی وکمبود انجام آزمایشهای آبکشی و پائین بودن دقت این آزمایشها، اطلاعات دقیقی در مورد ضرایب آب پویایی گزارش نشده است. منابع آبهای سطحی از لحاظ کمی و کیفی دارای وضعیت مناسبی نبوده وآب زیرزمینی، مهمترین منبع تامین آب مورد نیاز منطقه می باشد، به همین دلیل، باعث وارد آمدن فشار مضاعف بر سفره ها و زیانهای جبران ناپذیری شده است؛ بنابراین، بررسی خصوصیات آبخوان این دشت از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف این تحقیق محاسبه­ی ضریب ذخیره آبخوان دشت بهار با استفاده از روش تراز جزء به جزء می باشد. در این روش، با معلوم بودن یکی از ضرایب آب پویایی، ضریب دیگر محاسبه می شود.البته، در بسیاری از موارد، با محاسبه­ی ضریب قابلیت انتقال، ضریب ذخیره به دست می آید. شرط عمده­ی کار وجود دو نقشه­ی صحیح ترازآب زیرزمینی است که یکی مربوط به زمان حداقل تراز(زمانt) که تبادلات آبی از طریق سطح سفره ناچیز است و دیگری با اختلاف زمانیtΔ باشد(زمان(t+ tΔ)). برای دشت بهار از نقشه‎های هم‎تراز آب زیرزمینی تیر و شهریور سال ۱۳۹۱استفاده شده و با کاربرد روش مذکور مقدار متوسط ضریب ذخیره­ی آبخوان درحدود۵/۱ درصد براورد گردید، که مقدار قابل قبولی به نظر می رسد.

تراز جزء به جزء, ضرایب آب پویایی, دشت بهار