مجتبی معظمی - استادیار گروه مدیریت آموزشی، دانشکده مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، تهران، ایران
کامران محمدخانی - دانشیارگروه مدیریت آموزشی، دانشکده مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
علی دلاور - استاد گروه سنجش و اندازه گیری، دانشکده علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
امیر حسین محمد داودی - دانشیار گروه مدیریت آموزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه، ساوه ، ایران

پژوهش حاضر بر آن است با شناسایی ابعاد و مولفه های ارتقا کیفیت آموزشی در آموزشکده های سما، سهم هر یک از آن ها را در ارتقای کیفیت آموزشی این آموزشکده ها بیان کند. روش پژوهش حاضر، از نظر هدف، کاربردی است و از روش پژوهش آمیخته با رویکرد اکتشافی – متوالی استفاده شده است و از نظر گردآوری، داده ها توصیفی و زمینه یابی  است. جامعه آماری این تحقیق را در فاز کمی، اعضای هیات علمی آموزشکده های سما در سراسر کشور که ۴۴۵ نفر هستند، تشکیل داده اند و در فاز کیفی از نظرات ۷ نفر از متخصصان و خبرگان استفاده شده است. بر اساس اصول تعیین حجم نمونه در تحلیل رگرسیون، چند متغیری برای مدل یابی، حجم نمونه ۲۹۵ نفر تعیین گردید.  با مطالعه مبانی نظری وانجام روش دلفی، ۱۱ بعد و ۹۱ مولفه شناسایی شد و جهت تکمیل به منظور رواسازی پرسشنامه و نیز تعیین مولفه ها از روش تحلیل اکتشافی در دو مرحله استفاده شد که که نهایتا ۷ بعد و ۵۹ مولفه باقی ماندند و پرسشنامه نهایی با ۵۹ گویه تدوین و پس از تایید روایی و پایایی اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها و یافتن ساختار معنی داری از ترکیب ابعاد و مولفه ها و پاسخ ها، از روش تحلیل عاملی از نوع تحلیل عاملی اکتشافی و t تک نمونه ای برای تعیین درجه تناسب مدل استفاده شد. نتایج این تحلیل ها نشان داد که به ترتیب: اولویت، ارتقای سطح علمی مراکز آموزشی، ارتباط با صنعت و بازار کار، مسوولیت پذیری علمی، ارتباط و تعامل با دانشجو(ایجاد حس اطمینان)، ارتقای مهارت، تخصیص و افزایش اعتبارات پژوهشی(اکتشاف و اختراع) و در نهایت، تعهدات سازمانی از ابعاد مهم ارتقای کیفیت آموزشکده های سما به شمار می روند. بر اساس نتایج حاصل شده وضعیت موجود ارتقای کیفیت آموزشی در آموزشکده های سما با توجه به ابعاد و مولفه های به دست آمده،  رو به مطلوب بوده است و تا وضعیت مطلوب(افق۱۴۰۴ سما) فاصله دارد. در پاسخ به سوال بعدی تحقیق، ارتقای سطح علمی مراکز آموزشی با بار عاملی ۹۶۹/۰، دارای بیشترین همبستگی با نمرات ارتقای کیفیت آموزشی در وضع مطلوب دارد و ارتباط با صنعت و بازار کار با ۹۵۶/۰ در مرتبه دوم، مسوولیت پذیری علمی با ۹۵۲/۰ در مرتبه سوم، ارتباط و تعامل با دانشجو با ۸۸۴/۰در مرتبه چهارم، ارتقای مهارت با ۸۶۹/۰ در مرتبه پنجم، تخصیص و افزایش اعتبارات پژوهشی با ۸۵۹/۰در مرتبه ششم و در نهایت، تعهدات سازمانی با ۷۹۹/۰در مرتبه هفتم قرار گرفت.

کیفیت, کیفیت آموزشی, آموزشکده های سما, ارتقای کیفیت