آزیتا کشاورز - پردیس بین الملل دانشگاه شیراز
فریده یوسفی - دانشگاه شیراز

هدفپژوهشحاضر،بررسی اثربخشیآموزش مبتنی بر درمان پذیرش وتعهد براهمال کاری تحصیلی و سازگاری با مدرسه دانش آموزاندختر دبیرستانیبود. این پژوهش از نوع نیمهآزمایشیهمراه باپیش آزمونو پس آزمون و گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی دانش آموزان دختر پایه دهم دوره متوسطه دوم مدارس شهر مشهد در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ تشکیل دادند. برای انتخاب نمونه، از شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای استفاده شده و دو کلاس به­طور تصادفی به عنوان گروه های آزمایش و کنترل محسوب(گمارده) شدند. حجم نمونه برابر با ۶۰ نفر بود که در دو گروه ۳۰ نفره(آزمایش و کنترل) قرار گرفتند. برای    جمع­آوریداده هاازپرسشنامه اهمال کاری تحصیلیوپرسشنامه سازگاریدانش آموزان با مدرسه استفادهشد. برایتجزیهوتحلیلداده ها از آزمونتحلیل کوواریانس یک راهه(آنکووا) و تحلیل کوواریانسچندمتغیری(مانکووا) استفاده شد. یافته هانشاندادکهآموزش گروهی مبتنی بر درمان پذیرش و تعهدبه طورمعنی داریبربهبوداهمال کاری و سازگاریاجتماعی،هیجانیو تحصیلی دانش آموزاناثربخشبودهاست(۰۰۱/۰p<). بر اساس یافته­های پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش مبتنی بر درمان پذیرش و تعهد می تواند موجبات کاهش اهمال کاری تحصیلی و نیز افزایش سازگاریاجتماعی،هیجانیوتحصیلی دانش آموزان دبیرستانیرا فراهم آورد.

آموزش مبتنی بر درمان پذیرش و تعهد, اهمال کاری تحصیلی, دانش آموزان, سازگاری با مدرسه