بررسی پایش محیطی تشعشعات یونیزان در بخش های درمانی- آموزشی بیمارستان های ارومیه

Publish Year: 1383
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,023

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

NCEH07_054

تاریخ نمایه سازی: 30 فروردین 1392

Abstract:

آلودگی تشعشعات یونیزان و غیر یونیزان یکی از آلودگی های مهم در محیط زیست و محیط کار بشمار می رود. تحقیقات نشان می دهد که تشعشعات یونیزان اثرات مهمی روی سلامتی افراد می گذارد. این تأثیرات بر سلامتی به شکل حاد و مزمن می باشد. مراکز درمانی- آموزشی از جمله مراکزی هستند که افراد مختلفی به عنوان پرتوکار، بیمار، همراه بیمار و دانشجو در معرض تشعشعات در بخش های پرتودهی و درمانی می باشند. هدف از این مطالعه پایش محیطی مواجهه افراد پرتوکار و افراد عادی در بیمارستان های با تشعشعات اصله از دستگاههای پرتودهی بود. روش: برای تعیین میزان مواجهه محیطی افراد با تابش های پرتوی، محل های اندازه گیری به دو دسته محل پرتودهی و محل انتظار افراد تقسیم بندی شده بود. اندازه گیری از دستگاه GM ساخت شرکت Inspector در شیفت صبح و بین ساعات 10/5 الی 11/5 انجام گرفت. اندازه گیری ها شامل بخشهای رادیولوژی، پزشکی هسته ای، CT بود. پس از اندازه گیری مقادیر پرتودهی به مقادیر مواجهه برحسب سال برحسب میلی سیورت تبدیل گردید. از شاخص های توصیفی و از آزمون آماری t تست برای مقایسه میانگین با استانداردهای مربوطه استفاده گردید. نتایج: میزان شاخص های آماری موجهه محیطی با تشعشات یونیزان برای پرتوکاران به ترتیب 8، 0/09، 164/4 و 31/6 میلی سیورت در سال برای میانگین، حداقل، حداکثر و انحراف معیار بود و برای افراد عادی این مقادیر به ترتیب 3، 0/04، 40/25 و 3/10 بود. بیشترین مقدار مواجهه محیطی در مرکز شماره یک برای پرتوکاران و افراد عادی بود که به ترتیب برای پرتوکاران و افراد عادی 27/25 و 23 میلی سیورت در سال محاسبه شد. کمترین مقدار برای مرکز دو که دارای بخش سی تی اسکن بود. بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد که در برخی نقاط اندازه گیری میزان دوز دریافتی بر حسب میلی سیورت در سال بیشتر از مقادیر نرمال است ولی آزمون آماری تفاوت معنی داری را با مقادیر دوز مجاز سالیانه 20 میلی سیورت برای کل بدن برای پرتوکاران نشان داد. (P=0/001) داده های اندازه گیری مواجهه تشعشعات برای افراد عادی با مقدار آماره 2 میلی سیورت در آزمون T مورد آزمون قرار گرفت که نتیجه آزمون تفاوت معنی داری را با مقادیر مجاز سالاینه 2 میلی سیورت نشان نداد (P=0/297) با توجه به اینکه دوز مجاز مواجهه سالیانه با توجه به اندامهای مختلف متفاوت بوده و اندامهای مختلف با توجه به ماهیت و عملکدشان حساسیت های متفاوتی به دوز مواجهه با تشعشعات دارند، این مقادیر دیگر گویای مواجهه مجاز یا پائین نبوده و با توجه به اصل ALARA میزان مواجهه باید در حداقل مقدار پائین نگه داشته شود.

Authors

رضا زهدی اقدم

عضو هیئت علمی دانشکده بهداشت و پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه

رضا غلام نیا

عضو هیئت علمی دانشکده بهداشت و پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه

یحیحی رسول زاده

عضو هیئت علمی دانشکده بهداشت و پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه

مولود رادفر

عضو هیئت علمی دانشکده بهداشت و پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه