حمیده دباغی - استادیار گروه مطالعات زنان دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
زینب رفیعی پور - کارشناسی ارشد مطالعات زنان، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران

مادری، یکی از انتظارات جنسیتی معاصر از زنان و به عنوان امری بدیهی، مقدس و انگاره ای قوام یافته در جامعه پذیری جنسیتی زنان تبلور دارد. برمبنای چنین باور قوی و ارزش محوری پیرامون مادری، ناباروری در نقطه مقابل، به مثابه یک نقص برای زن است. بر این اساس، زنان نابارور، با چالش ها و مشکلات اجتماعی متعددی مواجه می شوند که فراتر از ناباروری به مثابه یک امر بیولوژیکی و پزشکی است و درواقع نوعی تجربه زیسته متفاوتی را برای آنان رقم می زند. پس از مروری بر نظریات هویت، کنش متقابل و رویکردهای فرهنگی و رویکرد زیستی-روانی- اجتماعی، از ۴ مفهوم برساخت ناباروری، انگ (داغ) ناباروری، فقدان و اندوه و هویت نقش استفاده شد. بر این اساس سوال اصلی پژوهش حاضر این است که زنان نابارور چه ناکامی هایی را در طی تجربه ناباروری خود درک می کنند و برای آن ها چه معنایی دارد؟ این پژوهش مبتنی بر رویکرد کیفی و روش تحلیل تماتیک به وسیله نرم افزار کیفی  Max Q.D.A. بر روی مصاحبه های نیمه عمیق و نیمه ساختمند با ۲۰ زن نابارور است که در مشهد ساکن هستند. بر اساس یافته های تحقیق، تجربه زنان از ناباروری به ۳ مضمون اصلی: هویت مادری تعلیق یافته، ادراک بدن ناقص و درمان ناتمام اشاره دارد.

ناباروری ناخواسته, داغ, هویت اجتماعی, برداشت از خود