فاطمه دهقان - دانشجوی دکترا روان شناسی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
مرضیه پیری کامرانی - دانشجوی دکترا مشاوره تحصیلی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
رحیم گلی - دانشجوی دکترا مشاوره، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج، کردستان، ایران
هادی رحمانی - کارشناس ارشد روان شناسی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران

این پژوهش با هدف بررسیتاثیر آموزش مهارت های زندگی بر رضایت زناشویی، دلزدگی زناشویی و سلامت روان زنان همسر جانباز انجام گرفته است. پژوهش از نوع شبه آزمایشی بود و جامعه آماری مورد بررسی آن را زنان همسر جانبازان ۲۵ تا ۵۰ درصد شهر اسلام آباد غرب بودند. نمونه پژوهش شامل ۳۰ زن همسر جانباز بود که به روش تصادفی ساده در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گروه کنترل (۱۵ نفر) گمارش شدند و به پرسش نامه های پرسش نامه رضایت زناشویی انریچ (فرم کوتاه)، دلزدگی زناشویی پاینز و سلامت عمومی گلدبرگ پاسخ دادند.گروه آزمایش، به مدت ۹ جلسه هر هفته یک جلسه، مورد آموزش مهارت های زندگی قرار گرفتند و در مورد گروه کنترل هیچ مداخله ای انجام نگرفت. سپس از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها آزمون تحلیل کوواریانس انجام گرفت. نتایج تحلیل کوواریانس نشان دادند بین دو گروه آزمایش و کنترل پس از اجرای آموزش مهارت های زندگی از لحاظ رضایت زناشویی، دلزدگی زناشویی و سلامت روان تفاوتی معنادار وجود دارد. مقدار دلزدگی زناشویی، رضایت زناشویی و سلامت روان گروه آزمایش نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل به گونه ای معنادار به ترتیب کاهش و افزایش یافت. آموزش مهارت های زندگی بر کاهش دلزدگی زناشویی و افزایش رضایت زناشویی و سلامت روان زنان همسر جانباز موثر بود.

مهارت های زندگی, رضایت زناشویی, دلزدگی زناشویی, سلامت روان, زنان همسر جانباز